Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Trochę dobrze, trochę źle "Parafraza"

joanna53

Przez joanna53
w Poezja śpiewana

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

joanna53

joanna53

Opublikowano
Opublikowano

Zanim pewnego dnia,
poznałeś wiosną mnie,
było mi bez Ciebie tak,
trochę dobrze, trochę źle.

 

Szybko upłynął czas
i mija dzień za dniem,
tak bardzo mi Ciebie brak,
a życie jest tylko złym snem.

 

Dzisiaj bez Ciebie jestem już,
nie mogę dłużej tak żyć,
bo myślę, o Tobie wciąż,
i proszę, na krótko choć przyjdź.

 

Życie nie szczędziło nam łez,
a kolce raniły róż,
lecz razem musieliśmy przez
to przejść,
sami wśród wichrów i burz.
Życie już takie jest,
jest czas na radość i łzy,
lecz wszystko łatwiej znieść,
gdy obok będziesz TY.

 

A gdy nadejdzie dzień,
znowu spotkamy się,
będzie nam ze sobą tak,
jak być powinno, to wiem.

25 lipca 2024 r.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • befana_di_campi
      Zagwozdka mitologiczna

      Przez befana_di_campi · Opublikowano

      @Leszczym pragmaci? Z czego to odmiana? 
    • _M_arianna_
      Za ryby dyby raz.

      Przez _M_arianna_ · Opublikowano

      Kołyby by dwa... da rybakom smok. Aby rada w dyby. Był - 'ok?  
    • Natuskaa
      (... katalogizacja)

      Przez Natuskaa · Opublikowano

      Zebrane w człowieku emocje, nakładane na skórę... są jak maska, jak oczekiwany efekt albo jak wyraz "smaku", który się gdzieś, kiedyś urodził i do dziś trzeba go sączyć mlaskając z aprobatą lub niezadowoleniem. Przechadzają się takie zbiory, wśród innych ludzi stanowiących inne zbiory, będąc dopełnieniem, nie zapraszanym, ani specjalnie potrzebnym. Ot, społeczeństwo się integruje, coś zabiera, coś daje - każdy jego element, jaki by nie był – naturalny czy naturalizowany, z podrasowaną maską czy wdechem... Należy być czujnym, zawsze w gotowości, i oczywiście nie oceniać. A to akurat może być bardzo trudne. Patrzysz na kogoś i od razu w mózgu wysuwają ci się szufladki. Ta fryzura, oczy, buty, głos, zapach, sposób chodzenia... aż włącza się rozwiązanie – jak „...”, jak „..”. Z tego dookreślania rzadko wychodzi mieszanka iście Frankensteinowa, bo jednak coś przeważa. I zwykle nie wszystkie, ale dokładnie jedna szufladka wyjeżdża z impetem, jakby ją ktoś popychał od drugiej strony. Wypada z prowadnicy. Cała jej zawartość wysypuje się pod nogi i już nawet imię zdaję się sobie przypominasz tej osoby, którą przecież pierwszy raz w życiu widzisz na oczy, a którą twój mózg już poznał lata temu, przynajmniej tak mu się zdaje... Nie oceniać... zatrzymać się. Właśnie teraz sprawdzić dokładnie każdy element danego człowieka, sensownie zajmując swój umysł. To wszystko trwa tak długo, a przecież krótkie są spotkania z przypadkowymi przechodniami. Potem trzeba być zamyślonym... rozkładać na części człowieka, którego już nie ma na horyzoncie i jeszcze drugiego człowieka, którego już nie ma na horyzoncie znacznie dłużej. Wszystkie maski z nich pościągać, żeby dotrzeć do źródła problemu, nie czyjegoś problemu, ale własnego problemu, Zastanowić się - po co  przyszło takie przywołanie? Dlaczego właśnie dziś? Dlaczego właśnie teraz? Dlaczego...?
    • Adaś Marek
      Bez definicji.

      Przez Adaś Marek · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       Jak jest dobrze, to nie trzeba psuć... zmiany zatem zbędne. Wiersz przyjemnie się  czyta i zostaje w pamięci. Pozdrawiam Adam
    • FaLcorN
      Styl dowolny

      Przez FaLcorN · Opublikowano

      Nie zależy mi na bujnych wyrazach moje wiersze to nie kostki Rubika strofa prosta, szeroka, autostrada lepiej mnie domyka i lepiej zamyka...   Nie potrzebuję wymyślnych kolorów by na oścież pootwierać myśli za formy wyniosłe też dziękuję skacząc wzwyż nie biorę tyczki   Potrafię, wiem że potrafię do wiersza wlać całą przyrodę odkleić od mapy jeziora schować je wszystkie pod komodę sąsiadka z dołu musi dryfować pływać umiem, koło rzucę, pomogę   Wracając jednak do powagi do tego słowa co mnie niesie w czasach gdy to niewiele znaczy w godzinach gdzie każda - kieszeń w świecie cyfrowym i aplikacji gdzie ludzie zabunkrowani w domach pełni równości, miłości, tolerancji nie wiem gdzie siła w tych słowach w świecie gdzie poezja jest kurzem a czas jak wiemy odkurzaczem jestem sobie poetą a głowa mi puchnie od znaczeń

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...