Nie do powiedzenia.

[_M_arianna_]

Nim się ogarnie nową wersję,

bo do tej pory jej nie znano.

 

W rozkwicie kwiatów

przed zwiędnięciem,

z odlotem ptaków,

... wcześnie rano.

 

W liściach więdnących 

lśniąc powabnie,

i w myślach,

które ciszą siadły.

 

Kiedy za serce

jednak złapie treść,

co się zowie

suchym faktem.

 

W spojrzeniu łzawym;

w ślad podąża

chwilą niosącą

pożegnanie.

 

W słowie, co w gardle

ością stoi,

na zawsze nie/wy -

powiedziane.

 

W słońcu, i w gwiazdach,

na planecie,

między wersami

pozostanie.

Edytowane 2 godziny temu przez _M_arianna_ (wyświetl historię edycji)

[TomaszT]

@_M_arianna_ @_M_arianna_

 

Bardzo płynny i rytmiczny wiersz

Świetnie go się czyta. Do momentu

treści poniżej:

"Kiedy za serce

 jednak złapie treść..." 

Ta strofa go hamuje i każe się zastanowić, po co piszący zakłócił spokojny tok liryczny wiersza.  

 

Cały tekst ma swój delikatny klimat liryczny. 

 

T/

Edytowane 37 minut temu przez TomaszT (wyświetl historię edycji)