Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ludzki urok

Kuba2137

Przez Kuba2137
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Kuba2137

Kuba2137

Opublikowano
Opublikowano

Świata masa dobija mnie,

Ilu ludzi, poznać muszę.

Zanim szczęście wyduszę,

Radość mi daje.

Tylko, uśmiech jej.

 

Kochać przestać, 

Nie umiałem.

Drugi raz już,

Serce jej oddalem.

 

Jak dziecko, się 

Przy niej śmiałem.

Taką naturalną,

Miłość, do niej miałem.

Skrzywdzić jej

Nie umiałem.

 

Przykładem dla Niej,

Muszę być.

Mieć czysty nos,

I niech sprzyja,

Życia los.

 

Obietnicy złamać 

Nie mogę,

Lecz, zawalczyć mogę,

O jej piękna odnogę.

I oddać cały 

Biały hasz.

 

 

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Roma
      Brat Boga.

      Przez Roma · Opublikowano

      Bardzo ludzki tekst, historia o tym jak człowiek dla innego człowiek może stać się najważniejszy. O lojalności, o zrozumieniu, bliskości... 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Tu się uśmiecham, nie potrafię się nie uśmiechnąć do Krzysztofa... Pięknie.
    • Alicja_Wysocka
      niewiersz

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski   Dokładnie tak, Robert. Dziękuję Ci za ten przykład - z tą sztuką kubistyczną to w punkt. Widz często widzi tylko efekt końcowy, ale nie dostrzega drogi, która do niego prowadziła - lat ćwiczeń, prób, opanowania klasycznych form.   Picasso, zanim namalował Guernikę, potrafił narysować końską głowę jak z anatomicznego podręcznika  - czyli miał i znał podstawy. Był świadomy. I właśnie dzięki tej świadomości mógł tworzyć rzeczy, które burzyły formę z sensem, nie przypadkiem. Tak samo jest z poezją – zanim coś rozbijemy, warto wiedzieć, co dokładnie rozbijamy. To trochę tak, jak z latarnią morską - nie chodzi o to, żeby przesunąć ją z miejsca, (ona musi być), Warto zrozumieć, jak działa i jak pomaga statkom bezpiecznie przepłynąć. Bez tego światło traci sens. A po co latarnie? Niech wszystko co napisane, będzie poezją   Dzięki Ci za ten głos - dodaje odwagi do dalszego dzielenia się, bo widać, że rozmowa nie idzie w próżnię:)  
    • Migrena
      Brat Boga.

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka dziękuję Alicjo za wspaniałe słowa. Z pełnym szacunkiem dla Ciebie.
    • Somalija
      nie potrafisz wyobrazić sobie takiej liczby

      Przez Somalija · Opublikowano

      dwa miliony lat temu  wtedy człowiek wyszedł z Afryki  entropia Europy przez kilka  gatunków istot ludzkich  życie nie jest łatwe    potem mrozy  cmentarzyska fosylia  i skamieniałe żebro    rzucona dzida leci wysoko  najlepiej celować w mamuci bok drony na osiedla i szpital dziecięcy  dobrze zeszklony koniec łatwiej przebija zwierzę    jar północny pali już ognie  praca daje spokój duszom przodków  pierwsza lekcja to wyjazd z hangaru  w pracy zbroi przeciwlotnicze  pociski rakietowe    z tej ciszy pierwszego miliona lat po upadku Asteroidy wyszły ssaki ryjące  życie nie jest łatwe    jadły popiół           
    • Annna2
      na krawędzi snu

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Berenika97  delikatnie bardzo. Pięknie aż żal czasem się obudzić

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...