dwoje tancerzy
on i ona
zapatrzeni w siebie
odwrócili głowy
spojrzeli na boki
słońce zagląda do okna
robią pierwszy krok
wiatr puka w szyby
dłonie skierowane
do marzeń
wpada pomarańcz
zachodu słońca
obrót zbliża ich do siebie
przyciemnia się światło
przytuleni wirują z muzyką
zachwyca się księżyc
zatraceni w sobie
przenoszą się
w inny wymiar
znika świat
istnieją tylko oni
10.2024 andrew
dwóch tancerzy
on i ona
zapatrzeni w siebie
odwrócili głowy
spojrzeli na boki
słońce zagląda do okna
robią pierwszy krok
wiatr puka w szyby
dłonie skierowane
do marzeń
wpada pomarańcz
zachodu słońca
obrót zbliża ich do siebie
przyciemnia się światło
przytuleni wirują z muzyką
zachwyca się księżyc
zatraceni w sobie
przenoszą się
w inny wymiar
znika świat
istnieją tylko oni
10.2024 andrew
Przywołuję ducha ponad:
chwilę, życie, wieki;
wiek gwiazd, wszechświata,
zegarmistrzów matematyki.
Przywołuję ducha ponad:
piach, Ziemię, słońce;
galaktykę, wszechświat,
fizykę.
Mój duch to nieskończoność
- wieczność ?
Przez viola arvensis, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Witam - dzięki za przeczytanie i komentarz - cieszy plus za rymy - Pzdr.
Przez Wędrowiec.1984 · Opublikowano
Przez Radosław · Opublikowano
Przez FaLcorN · Opublikowano
Przez Marek.zak1 · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
.thumb.jpg.2a4c1fb1be2384bf2f494e0e37245a0e.jpg)
