Spotkałem mgłę
usłyszałem echo
ujrzałem niebo
pełne gwiazd
Potem ptak mi
cud zaśpiewał
powiedział coś
o sobie wiatr
Cham powiedział
jaki z niego cham
deszcz zapłakał
podała dłoń dal
Ja uśmiechnięty
pomyślałem jak
cudowny jest
nasz świat
Historia edycji
Należy zauważyć, że wersje starsze niż 60 dni są czyszczone i nie będą tu wyświetlane
Spotkałem mgłę
usłyszałem echo
ujrzałem niebo
p0ełne gwiazd
Potem ptak mi
cud zaśpiewał
powiedział coś
o sobie wiatr
Cham powiedział
jaki z niego cham
deszcz zapłakał
podała dłoń dal
Ja uśmiechnięty
pomyślałem jak
cudowny jest
nasz świat
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Konrad Koper 3 357
Rzucam naostrzony bumerang.
Jego blask ginie w słońcu.
Ledwie słychać go.
Jeżeli nie trafi w cel,
powraca i znowu jestem gotowy.
Edytowane przez Konrad Koper (wyświetl historię edycji)0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 26 odpowiedzi
- 367 wyświetleń
-
- 21 odpowiedzi
- 603 wyświetleń
-
- 17 odpowiedzi
- 360 wyświetleń
-
- 16 odpowiedzi
- 381 wyświetleń
-
- 15 odpowiedzi
- 325 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez jan_komułzykant · Opublikowano
@iwonaroma @JWFZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
Przez jan_komułzykant · Opublikowano
@iwonaroma @Klip @Konrad KoperZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
-
Przez Kasia Koziorowska · Opublikowano
Dlaczego moje najpiękniejsze łzy wymykają się Twoim snom, odzianym w pustkę? Dlaczego strach maleje, gdy słyszę Twoją obecność? Wszystko jest takie smutne, gdy spojrzy się z perspektywy serca... Wszystko jest piękne, gdy umrze się w połowie przedstawienia... Przytulam dziś we śnie kamień poduszki; zbyt zimnej, aby nosiła z dumą Twoje upojne ciepło, bezsenny zapach. Słońce dogorywa dzisiaj w mojej samotni, bez śladów tęsknoty czy zniewolenia. Płynę, płynę wciąż przez odmęty przyszłości; czy porzucę kiedyś zbędny balast, by się wynurzyć? Nie, bezsenny jest dzisiejszy urodzaj - pozwól mi na samotność, nic więcej. Zgódź się, żebym pokochała świat, ujrzała ludzi. Twój ból jest kanwą dla istnienia. Teraźniejszość przypomina niedokończony rozdział. Rozglądam się, szukam skrawka własnego oddechu - wiem, że spoczywa w Tobie. Pragnieniem namaluję dla Ciebie świat, aby ukazał prawdziwe oblicze, bez sensu, bez ceregieli. I choć wiem, że zaśniesz - niemy jest język miłości, zwłaszcza tej zaniechanej... -
Przez Konrad Koper · Opublikowano
W szachowej krainie; czas osobliwie płynie. Odmierza go stukot… jedynie ?
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne