Zassane

[Florian Konrad]

zdanko prosto ze snu. przelazłe z niego i 
wpływające na real (aż postrzeganie świata
od tego dziczeje, kiełkuje w niebezpieczne rejony,
a charakter – awangardowieje na bezczelnego!). 

 

uczucie, jakby się liznęło gwiazdę 
– i aż na jawie czuć!

 

...a ty powiesz, że to byle poezyjniak, składzik 
dźwięków, wymuszony i mało głęboki, jak cały ja
(przypominam, że na internetowym teście IQ
uzyskałem szalone 20 punktów!), i nawet, 
gdyby dałoby się coś z tego wycisnąć 
– byłoby piękne, jak scenariusz remake'u Złotopolskich.

 

poza tym – jest jak post, co wrósł mi w gałkę oczną 
i którego nie mogę edytować.

 

i że "zapisz je, zapisz, niech się rozrośnie do rozmiaru
pełnowymiarowej historii – a ludzie powiedzą, że
ostatni raz tak się wynudzili na Srpskim filmie 
albo Zmierzchu".

 

e tam. obracam w ustach tę gorącawkę,
zdanie proste jak jedzenie chleba. jak judzenie.
niewtłaczalne w czarny prostokąt, 
niezamalowane kółko.

 

zdanko za zero punktów, dumne z własnej 
bezwartościowości i ciemnoty
("Możecie nie ćwoknąć!" – warczy półgębkiem.).

 

wypowiadam je na głos i czuję, że
"Zadebiutowało coś złego w tym zdarzeniu."*

 

budzi się magia, z krainy bajek, zakosami, 
wyjeżdża kichowóz, bajecznie kolorowa łada rapan,
autko do przewozu flaków.

zbyt szybko wchodzi w zakręt, wywraca się
– i cieknie więcej treści. 

*autentyczne zdanie ze snu, z września 2024 r.

 

Edytowane 39 minut temu przez Florian Konrad (wyświetl historię edycji)