Za kratami przeszłości

[Adam Zębala]

Idź na spacer 

przy dźwięku muzyki,

paru znajomych 

zabierz z sobą. 

 

Nic nie będzie 

Ci potrzebne nawet 

pieniądze ani 

ubranie na zmianę. 

 

Twoją matkę ktoś 

prowadzi pod rękę, 

Ty stoisz i obserwujesz. 

 

Deszcz pada strumieniami 

już kolejny dzień. 

Ktoś żegna Cię łzami. 

 

Czy to już pora się żegnać 

skoro parę dni temu

witaliśmy się. 

 

Wspomnisz drżącym głosem

chwile które warto wspominać. 

 

Bukietem zwiędniętych kwiatów

żegnają Ciebie. 

Nie wiele warte łzy

i puste słowa.

 

Zamknięto przed Tobą

żelazne drzwi,

żebyś już nie wrócił. 

 

Znoszone buty 

i podarty garnitur,

życie Cię oceniło

dzisiejszym wyglądem.