W sandałach na niebie

[Duch7millenium]

Stoczyć bitwę rzecz łatwa 

Lecz zwyciężyć trzeba nie mieczem,

Nie rewolwerem

Nie klawiaturą

Nie gwałtownym ruchem, słowem czy gestem

 

Kto nimi wojuje polegnie wykrwawiając

Firmament swojej duszy

 

Węże chodzą między gołębiami,

A owce w ciszy karmią się polną rośliną 

W wielkiej cierpliwości lew czeka na zwierzynę

 

Może znosić skwar dnia

 

Każde z nich patrzy z zazdrością ku niemu. 

Jakby mówiły:

Chodź, razem stanowimy siłę 

Chodź, niech uczą się od nas aniołowie

 

Niech patrzy Lucyfer, 

Zbierzmy jego dzieła 

By tanio kupić zbłąkane w betonie istoty

Emocjonalne

 

Tak narrację i melodię życia gonię by pomstę wykonać na tych,

Którzy zabili mój skarb najcenniejszy

Bez litości sprawiedliwość wymierzyć

 

Taki wstęp do urny najgłębszych pragnień 

Rozsypanej po niebie, 

W którym znów będę stąpał swobodnie, w sandałach, 

I nie potknę się już na ślizgawce urojeń

Gdyż sam je stworzyłem.

 

[Łukasz Jasiński]

Jestem przeciwnikiem demokracji i od urodzenia byłem za republiką (ograniczoną demokracją), a także: jestem za aborcją, karą śmierci i eutanazją, tak: jestem również za zerwaniem konkordatu, który podpisał prezydent Aleksander Kwaśniewski, nomen omen: komunista...

 

Komentarz jest zgodny z treścią wiersza, urna - oznacza oddanie głosu w nadchodzących wyborach prezydenckich.

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane 28 Sierpnia 2024 przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)

[Duch7millenium]

@Łukasz Jasiński Akurat przez urnę miałem na myśli naczynie z prochami zmarłego.

[Łukasz Jasiński]

@Duch7millenium

 

Wiem, jednak: można dwuznacznie interpretować, jestem pogańskim racjonalistą - libertynem i intelektualnym biseksualistą - uniwersalnym i moje ciało zostanie spalone, prochy: rozsypane do rzeki - Wisły.

 

Łukasz Jasiński 

[Duch7millenium]

Musiałbyś trochę odejść od tematu wiersza, żeby Twoja interpretacja była spójna z całością. Ale jeśli satysfakcję daje Ci takie "frywolne" przekłamanie to droga wolna.

Edytowane 28 Sierpnia 2024 przez Duch7millenium (wyświetl historię edycji)

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Duch7milleniumPłachta nocnego nieba gwiazdami uścielona, to widok dech w piersiach zapierający, a księżyc patrzy z góry, być może z dołu, na błękitną planetę, która oceanami pokryta, podobna do potopu co niegdyś zagościł w jej strony, nadzieję kryje w pozostałych jeszcze lądach, a dusze w błyszczących sandałach spacerują beztrosko po firmamencie i nie szukają drogi powrotnej, są tam u siebie.
Duch(u)7millenium, wiersz Twój nie siądzie na ławie oskarżonych - żartuje w tym momencie, lecz zasługuje na wiele razów pochwał i uśmiechów, odważnie stworzony niech idzie w świata cztery strony.
Pozdrawiam serdecznie!