Śnieg

[Agnieszka Charzyńska]

Na szklanych stos odłamków o kształcie upiornym,

Na porzucony trzewik  w  kolorze bordowym,

Na małego lusterka kawałki niesforne

Porcelanowej lalki poranioną głowę,

 

Na pokąsany żarem dziewczęcy pierścionek,

I na spalonych haftów nieczytelne wzory,

Rozerwaną serwetkę w objęciu koronek

I z teatru dwie maski –  komiczne nie w porę,

 

Dzień hojną sypie ręką opiekuńczą białość

I bandażem puszystym rany ziemi kryje,

Otulając trwałości zmienione w nietrwałość,

 

Pod gruzami minione warkocze i szyje.

Przeszłość złotą i szarą, wstydliwą i dumną

Łączy wspólna z marmurów i kryształów trumna…

[corival]

@Agnieszka Charzyńska Świetnie, potoczyście opisałaś wojenną, jak sądzę, rzeczywistość. Temat smutny, ale forma przekazu zgrabna.

Pozdrawiam :)