proza z poezją drą znowu koty
która ma brzmienie i treść piękniejszą
uroczych waśni nigdy im dosyć
raczej tak stwierdzić trzeba na pewno
te twoje wersy są wciąż świrnięte
rymy zazwyczaj takie niemrawe
a w tobie życie mija naprędce
jakiegoś sensu trudno odnaleźć
ej zwersowana w obłokach bujasz
choć przyznam miewasz losu przerzutnie
ech prozo prozo też bywasz czuła
nawet raz po raz ugościsz uśmiech
ta konwersacja trwała by pewnie
lecz nie w smak kotom ciągłe ich darcie
poezja z prozą przyznały wreszcie
trochę cech wspólnych będą mieć zawsze