Piosenka poetycka
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Konrad Koper 3 280
Szara, codzienna.
Nie magiczna, ani szklana,
choć niezwyczajna.
Wyłożona sprawunkami.
Nie krążą przedziwne ptaki.
Nie słychać głosu księżniczki.
Idziemy między głazami.
Zostają grudy za nami.
( Różne są własności ziemi.)
Obracamy się czasami
i nie gubi nas zaklęcie.
Nie określone jest szczęście.
Bywamy często na szczycie.
I nieraz strąca nas życie.
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 23 odpowiedzi
- 356 wyświetleń
-
- 22 odpowiedzi
- 776 wyświetleń
-
- 22 odpowiedzi
- 375 wyświetleń
-
- 20 odpowiedzi
- 233 wyświetleń
-
- 17 odpowiedzi
- 187 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
-
Przez befana_di_campi · Opublikowano
@Jacek_Suchowicz Zakopanem! Nie Zakopanym... -
Przez Duch7millenium · Opublikowano
Nie słyszałem waszych tajnych knowań Nie czułem zapachu waszych kitlów Ja szaty wyprałem w wirze umysłu A to co robię jest oczywiste jak gwiazdy na niebie Rozglądam się oczami na zewnątrz mojej głowy I wewnątrz Moje spojrzenie jednak jest niepoprawne Co bardzo się wam podoba. Rżnę głupa dla zabawy, By szaleństwem doprowadzić świadków do obłędu Co widziałem to marne kurze trzepotanie skrzydłami I gdakanie zanim zostanie z was rosół na szosie otępiałego rozumu. Strach? Karmię się nim jak krowa trawą Pochłaniam go jak pelikan ryby Delektuję się nim jak lew upolowanym bydłem A was kręci nieznane, dla was nieznane jest bogiem Tajemnica jest bóstwem piękniejszym od kobiety Anioła I mówcie co chcecie w tych swoich budach snobizmu To ja zaprojektowałem wam domy zdrady i zdradą samą was poczęstuję A wybudowane zostały ręką waszej zagłady Bowiem jestem śmiercią na bezdrożach pustych żyć Lecz gdy wejdę wśród was i zrealizuję ten plan Nie poznacie nawet jak miałem na imię. Tak jak wy kiedyś nie istnieliście dla mnie. Wspaniale, że ogniska palą się od dołu, gdy układa się Je w płaski stożek, hierarchię ważności głupich wysuszonych źdźbeł trawy I ja wiem, że na jednego przypada ośmiu, bo podpalać ten stos trzeba będzie Od zewnątrz - przez co zapłonie właśnie od dołu. Tak wiem, że jestem profanem. Nawet gdy będziemy sobie ręce całować będę nim Wciąż. -
Przez Adaś Marek · Opublikowano
@Ewelina Cd... Jest wierna, nie liczy na zyski, na materialne korzyści, i ciągle wierzy w to święcie, że jej pragnienie się ziści... -
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się