Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

***

Somalija
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Somalija

Somalija

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

odkąd jestem częścią ciebie 

utknęłam między nami 

wypełniłeś mnie do stóp 

srebrna łyżka czarna sól 

 

choć próbuję myśleć

światła niewidoma smuga 

zmierzchnica rozstawiła późne skrzydła 

 

w naszyjniku jeden koralik

do marzeń 

pacyficzny port 

wiecznego trwania na wietrze

 

ześrodkował nas świat 

rozpędzona krew otwiera wnętrza 

dźwigam pocałunki

dotyk napletka 

 

i siebie 

 

 

 

 

Edytowane przez Somalija (wyświetl historię edycji)
7
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tyrs
      Moria

      Przez Tyrs · Opublikowano

      Przywieziono ją z opuchniętą twarzą, włosami – blond i rozdartej bluzie, szortach, które skrywały ledwie to, co każdy mógł wziąć, stawiając piwo, kupując paczkę fajek. Miała lat trzydzieści. Skrzyżowane dłonie podkreślały niewinność, była dziewicą - tutaj i w przeszłości, dawno zgubiła zwykłą miarę czasu. Swój krzyk głuszyła biciem rąk o ścianę. Wtedy wchodzono – w nią. Przytrzymywano, twardością karłów skrzyżowanych raz i raz, po raz kolejny – dłonie, stopy, ciało całopalne. A gdy luzowano więzy, ona –   gniotąc w rękach papierową kulkę, z woskową giętkością naprężonej duszy – ciągnęła Chrystusa środkiem wielkiej drogi – matki bezcelowej wędrówki. Moje pięć palców świadczy o mnie – mówiła, wasze sądy, skazujące na próbę, ognia albo wody, są nudne jak starość – krojenie chleba dla jednej osoby. Potem, nucąc słowiczą melodię z bajki Andersena, odwracała głowę – gdzie za oknem Chrystus ludzki i jarzębinowy oczekiwał wpół drogi – jakby zawieszony na koniec szaleństwa zmartwychwstania z grobu.  
    • Agnieszka Charzyńska
      Lustra

      Przez Agnieszka Charzyńska · Opublikowano

      Na martwych ścianach sali balowej – różowych Jeszcze wczoraj, dziś w sadzy grona przyodzianych W strzępach zdobień zetlałych  popielato - płowych Igiełkami szklanymi – gęsto nabijanych   Nad cielskami grubymi rozdartych foteli Naprzeciw smukłych okien – o szybach rozbitych Okryte płaszczem pyłu jak miękkiej flaneli W dymu puszyste wełny wciąż szczelnie spowite   Wiszą w perłowych ramach lustra – ciągle żywe Niestłuczone, bez skazy,  nietknięte pożogą, Nie musnęły ich iskier włosy purpurowe,   Płomienia pazur złoty – ni trójbarwny ogon. W lustrach tych – ocalałych na przekór zniszczeniu Dłoń się przegląda blada, pustka – i milczenie…
    • Ewelina
      Trzeba mi

      Przez Ewelina · Opublikowano

      jakiejś czułości mi trzeba jakiejś najmniejszej    znajomy zapach... spojrzenie z baldachimu rzęs  chłosta oddechem...   jakiejś czułości mi trzeba     
    • Agnieszka Charzyńska
      Skromność

      Przez Agnieszka Charzyńska · Opublikowano

      @Hiala otóż to. Cnota ubóstwa aż im się ulewa. Pozdrawiam.
    • Naj
      24

      Przez Naj · Opublikowano

      @Yavanna różni ludzie wywołują w nas skrajnie różne emocje. Niby ta sama sytuacja, a jednak zupełnie inna reakcja .... 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      I dokładnie, każda prawdziwa...

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...