Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

zryw

MIROSŁAW C.
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/230291-zryw/

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
MIROSŁAW C.

MIROSŁAW C.

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

 

karabin z zamkiem ryglowym

był jak bilet w jedną stronę

 

przyzwyczailiśmy się do ognia 

wolni od ciężaru tożsamości 

pod kołdrą z gruzu

zachowywaliśmy pozory bliskości 

 

coś jakby wiatr w konarach ulic

muskał rajskim powietrzem 

dwa jabłka rumiane

oszukując przeznaczenie tysiącem złud

 

długoletnie nadzieje i pragnienia 

wplecione w syreni warkocz 

niczym modlitwy przebłagalne

pośrodku niczego 

 

trzymam jej dłoń

i niczego więcej 

nie wymagam od wieczności 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez MIROSŁAW C. (wyświetl historię edycji)
17
Dagna

Dagna

Opublikowano
Opublikowano

Piękny wiersz i nie tylko estetycznie;  on jest głęboki, nasycony jak gęsty, sierpniowy sok; plastyczny jak farba olejna ; pełen nadziei jaką daje młodość  i to w samym środku goryczy, gruzu i bezwzględności szczęku żelaza.. jest też szalenie zmysłowy ; 

 

 

gratuluję, bo uczta.

MIROSŁAW C.

MIROSŁAW C.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

"Było wszak coś pięknego w tamtych chłopcach i tamtych dziewczętach, jeżeli możemy ich kochać jeszcze dzisiaj. Było w nich coś pięknego, jeżeli ci, co przeżyli, potrafią dziś jeszcze poczuć w sobie powiew tamtego gorącego lata. Tego lata, w którym realizowała się jakaś ich lepsza część, w czasie którego przerośli samych siebie, w czasie którego poczuli tak jak nigdy, że są pomiędzy braćmi. A my, którzy mamy za sobą inny, również gorący Sierpień, lepiej umiemy odczuć i zrozumieć ich poryw. Prawdziwa Polska buduje się od wewnątrz. Dziś jest lepsza i prawdziwsza niż wczoraj. (…) Polska solidarności. Polska nadziei. Ta Polska, jestem o tym głęboko przekonany, zbudowana jest także na miłości i ofierze powstańców warszawskich. Na wartościach, które ciągle gorzeją w tym popielisku sprzed lat czterdziestu, strasznym i pięknym, jakże smutnym i jakże obdarzającym nadzieją. Przed tym ogniem i tym popiołem nisko pochylam głowę" -Tomasz Strzembosz

 

Dziękuję za wszystkie ślady zainteresowania, pozdrawiam. 

MIROSŁAW C.

MIROSŁAW C.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Dagmara Gądek

 

Już gdzieś kiedyś napisałem, że jedną wojnę przegraliśmy dwa razy. 

I wykastrowani z elit przez 'cudownych' sąsiadów czekaliśmy na cud, aż do 1989 roku...

 

... "Gorzej kiedy zdradą rządzą

Przyjaciele wybrani demokratycznie"

Róże Europy

 

No i to by było na tyle. 

 

 

 

 

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/230291-zryw/
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Konrad Koper
      Bogowie :

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      Mamona, sukces, wyuzdanie, filozofia, logika, książki i encyklopedie, Bóg artystów…   Niestety Jezus głosił : „ Nie miej bogów przede mną”.   Odchodzę  smutny…
    • violetta
      Niewinna jesień

      Przez violetta · Opublikowano

      @Wiesław J.K. tak, ale lubię też sałatkę ze szpinakiem i jarmużem:) @Alicja_Wysocka pisze też dłuższe, nie pamiętasz:) @Annna2 natura romantyczki:) @huzarc dziękuję, tak smakuję życie:) @MIROSŁAW C. wkradła się jesień niewidzialna:)
    • huzarc
      Pod makówką.

      Przez huzarc · Opublikowano

      @aniat. To wiersz, który otula czytelnika jak ciepły koc, ciepłą nocą i makowym snem. Przemawia, jak dawna pieśń, którą zna się od dziecka, choć nigdy jej naprawdę nie słyszało, ale jej melodia drzemie przytulnie w duszy. Jest jeszcze w nim coś głęboko ludzkiego i czułego, jak troska, pragnienie bezpieczeństwa, potrzeba snu wolnego od lęku, pośród znaków domowego świata, w którym dobro chroni przed nocą, a słowo ma moc uspokojenia duszy.  Jest on zarazem szczery, miękki i pełen światła, jak noc, która wciąż pamięta ciepło dnia. Pozdrawiam:)
    • huzarc
      Pięć sekund czasu IV

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Annna2 To poezja o kryzysie cywilizacji, utracie ideałów, o tym, że Europa zapomina, kim była, a tym samym dokąd zmierza. A zmierza tam, gdzie już inni napiszą jej celę inspiracje, gdy ciągłość zostanie podważona i zerwana. Ale nie jest to jednocześnie tekst katastroficzny, gdyż pojawia się w nim wiara, że „dobro i słońce” przetrwają jako ostatnie niepodważalne wartości. Stąd ostatni wers — „Pomimo wszystko” — ma wymiar klamry i modlitwy zarazem. To nie lament, lecz akt trwania.
    • aniat.
      Pod makówką.

      Przez aniat. · Opublikowano

      Zaśnij przy makówkowych śpiewach, Niech sen się rozsypie miękko, Na niebie już księżyc ziewa, Przez okno zagląda sielsko.   Tu mak czerwienią się mieni, Stary płot piersią podpiera I strzeże twojego domu Przed zmorą, co poniewiera.   Tą, która pcha się od progu, By ciepło ognia ugasić, Zły urok rzucić na szczęście I szczery uśmiech zastraszyć.   Sypnij ziarenkiem pod progi Z wierzeniem, że zło ominie I nie zawładnie twym domem W nocnej, ciemnej godzinie.   Pogubią się w rachowaniu Jędzyny i wiedźmy z drogi, Gdy makową płodnością Rzucisz im prosto pod nogi.   Zaśnij przy makówkowych śpiewach, Niech sen się rozsypie miękko, Na niebie już księżyc ziewa, Przez okno zagląda sielsko.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...