Syreny II

[Rafał_Leniar]

Śpiewają, pląsają, ptaki lub ryby,
Którym ludzkie ciało jakby przyrosło.
Łódź pusta, tonie porzucone wiosło.
Echo złowione zanurza się w dyby.

 

Cicho, nie tylko to się teraz wzniosło,
Woda wezbrała i zatapia rymy.
W mokrym lustrze toną źrenic bursztyny.
Pęcznieje syrenom włos - wodorostom.

 

Kończy balladę wieczorną zaś słowik,
Poezję wskrzesza, by ucichnąć prozą.
Zanurza się także pod taflą - spławik,

 

By złowić łuskę czy trytona ogon.
Przyznam, sięgałem i po rymów słownik,
I nie wiem, czy tacy, jak ja... Tak mogą.

[Łukasz Jasiński]

Można, można i można sięgać do słownika, a nawet trzeba: kiedyś rozmawiałem z panem Wojciechem Cejrowskim i powiedziałem mu, iż nie lubię socjalizmu i kapitalizmu - jestem za syndykalizmem i wyżej wymieniony pan musiał sięgnąć do encyklopedii.

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane 4 Sierpnia 2024 przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)

[Łukasz Jasiński]

A wiersz wygląda na sonet, jeśli chodzi o ustrój: w Polsce mamy dwa - świecki kapitalizm (wolny rynek) oparty na Konstytucji Trzeciej Rzeczypospolitej Polskiej i sakralny feudalizm pod kontrolą monarchii absolutnej - Watykanu, nic więc dziwnego, iż doszło do zderzenie interesów.

 

Łukasz Jasiński 

[Dagna]

@Rafał_Leniar jestem zauroczona wyobraźnią metaforyczną Autora - jej walorami, to rzadkie i niemożliwe do wypracowania, ( albo się ma, albo wrażliwsi - wyczują, że metafory są sztuczne, wyćwiczone, podpatrzone…).

 

Echo zanurzające się w dyby, jest b. siłowe; przeszkadza mi też końcowy wtręt z odniesieniem do Osoby PL- a,/ Autora, ale polot, plastyczność  - mniam, mniam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

…

 

 

pozdrawiam

 

 

Edytowane 4 Sierpnia 2024 przez Dagmara Gądek (wyświetl historię edycji)