Przyjaciółka śmierci

[fan_Prusa]

co to za postać się kryje za tą sosnową ramą
na płótnie tańczy
wymachuje ranami
pląsa wokół króla i chłopa
na jej ramieniu powiewa ludzki szkaradny sztandar

 

jest namalowana olejem i popiołem
na palecie barw jej szarość miesza się z niebieskim
Unoszą się od niej toksyczne opary
zwiastują zaćmienie
podpalają następne słońce

 

dzierży stary łuk starszy od kosy
kołczan przy jej boku cuchnie cykutą
sięga po następne słodko pachnące strzały

 

na nic nie zważa
tylko strzela
niechętnie zabija

czyni nas godnych śmierci

 

nikt strzał nie widzi
nikt trucizny nie czuje
im dłużej oglądamy świat
tym prościej o nim zapominamy

 

prawdziwe jej imię to głupota
ma dobrą przyjaciółkę śmierć 
kiedyś i ona do nas przybędzie

łuk zamieni na kosę 

 

to coś zmieni?

 

spójrz teraz na mnie
widzisz ją?

[befana_di_campi]

Quasi Huizinga a jakieś mało gramotne.

[corival]

@fan_Prusa Zdecydowanie trzeba popracować nad formą wiersza.

Pozdrawiam :)