iluminacja

[MIROSŁAW C.]

 

z głębin leśnych
gdzie czasami zapodzieje się dusza
wznoszę oczy ku oczom
nad miedziane zwały chmur

 

tu jasne słońce
pali wilkowi gardziel

 

wtajemniczony w znaki
budzące posłuch demonów
badam natężenie błękitu nieba
w rozświetlonym powietrzu 

 

niechże będzie
wedle słów jego

 

oznajmił odgłos trąb

 

 

[Rafael Marius]

@MIROSŁAW C.

Apokaliptycznie, ku pokrzepieniu serc łaknących sprawiedliwości.

[Dagmara Gądek]

...środek lipca, a tutaj patos i kicz niestety, a jednak nasze teksty więcej mówią o stanie umysłu, niż diagnozy, i piszę bez złośliwości...takie fakty... pozd.

[MIROSŁAW C.]

@Rafael Marius

„Budząc się rano, pomyśl jaki to wspaniały skarb żyć, oddychać i móc się radować” - Marek Aureliusz 

@Dagmara Gądek

"...środek lipca" 

No ale wiersz powstał w grudniu :)) 

 

 

Dziękuję za komentarze. 

Pozdrawiam. 

[Nata_Kruk]

@MIROSŁAW C. .. jako... iluminacja... układa mi się moja dróżka dla tej treści.

Pozdrawiam.

[Rafael Marius]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

U mnie każdy dzień zaczyna się bólu, zatem nie ma z czego się radować.

Później jest lepiej lub nie.

[MIROSŁAW C.]

@Nata_Kruk Dzięki @Rafael Marius Przykro mi. 

Pozdrawiam.