Zgłoś

miałem sen czas mnie odwiedził gadałem z nim kilka chwil powiedział patrząc na mnie dziwnie że jest i będzie zawsze był   zegar utkany z moich zwątpień wyrywam sekundnik szaleństwem swym on nadal chodzi słyszałem przecież że jest i będzie zawsze był   nóż bezsilności wbijam w tarczę rozrywam wskazówki ze wszystkich sił krwawe sekundy kapią mi słowa że jest i będzie zawsze był   łamię paznokieć krawędzią dni puls pragnę wyrwać przemienić  w pył lecz głos w mej  głowie odmierza słowa on jest i będzie zawsze był   nie wiem gdzie jestem matka jest przy mnie mój ty syneczku w źródle tajemnic sen twój był po przebudzeniu uwierz w szansę on jest i będzie zawsze był

@Florian Konrad ha, ha, ha - to się w połowie udało ( może jednak to ocharkiwanie wywalić, takie mało dystyngowane ;))) gatunek indywidualistów musi mieć mocne łapy do spadania i nie za miękką pupcię; ale warto, oj, warto! A dlaczego warto ? Bo naginanie karku, to naginanie własnych wartości, a głównie prawdy - nie możesz jej powiedzieć, a rośnie już jak bulwa pod bokiem, próbujesz jeszcze znaleźć logikę sytuacyjną, a wewnątrz człowieka aż mdli i odrzuca bo sprawy drażniące początkowo, z czasem okazują się już  rażące, można albo wykrztusić coraz większe kłamstwa, albo …kichnąć aż wszystko pirżnie, ha, ha, dlatego, aby tego uniknąć, warto być bezkompromisowym i szczerym. Jesteśmy jednak w czasach coraz bardziej kastrowanych osobowości, nierzadko dominuje plaga  mentalności służebnej, strukturalnej,( na wzór korporacyjny), więc gdzie jeszcze zachowają się osobowości nieprzejednane? Ano w sztuce, o, tam można wystąpić z całą paletą kolorów charakteru, mdłe, jest be, a racjonalizacja na deskach - zbędna.   …więc z puentą się nie zgadzam - kierunek jest jeden „ sztuka : życia”;)))   pozdr.

Możemy iść razem do marzeń, dla wrażeń bez pustych wyrażeń w objęcia skojarzeń   Możemy iść razem owinę Cię w słowniki podam rękę metafor kunszt liryki, erotyki...   Możemy iść razem co dzielone łączyć w siebie się wsłuchiwać  lub wszystko zakończyć   Możemy iść razem mimo krętych ścieżek w czasie Słońca zaćmienia w Miłość naszą uwierzyć   Możemy iść razem pod wiatr, pod górę gasząc każdy trud wszystkim co czułe   Możemy iść razem chodź utonąć w bieli wymieszajmy duszę we wrzącej pościeli

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Duch7millenium à plus:)

@violetta No to czekam ;)