Moja łódź

[Igor Wasiński]

Dopiero teraz, gdy wszystkie drzwi zamknięto mi przed nosem,

gdy wszystkie mosty zostały spalone,

zrozumiałem, co naprawdę znaczy być wolnym.

 

Wycisnąłem wszystkie chustki z łez,

tych łez daremnych, wylanych po stracie.

Uszyję z nich żagiel mojego statku,

mojej złotej łodzi na nocnych wodach, tonącej i wpływającej znowu.

Będę dryfował, gdziekolwiek chcę,

dopóki nie pójdę na dno.

[corival]

@Igor Wasiński Intrygujące podejscie do tematu. Jak sądzę słuszne.

Często wydaje się nam, że jakiś przedmiot, umiejętność i, funkcja, znajomość itp. są do życia niezbedne. Nagle tracimy je i okazuje się, ze świat się nie zawalił. Wciąż się toczy, a po krótszym, bądź dłuższym okresie aklimatyzacji potrzebnej do oswojenia się ze stratą, staje się jasne, że można żyć i bez tego.

Faktycznie, można to uznać za formę wolności od.... zależy od utraconej rzeczy.

Pozdrawiam :)

[poezja.tanczy]

@Igor Wasiński

Co dryfowanie, na co przysporzy

Co spraw zdawanie, może otworzy

 

Ciekawie napisane

Przeczytałem z uwagą

 

Pozdrawiam miło,
M.

[Dagmara Gądek]

@Igor Wasiński ...;)) przed porządnym nosem, zawsze są otwarte wyjścia  ;))

podoba mi się kwestia wolności od , bo wolność zwłaszcza wewnętrzna , jest tlenem, przypomina o słowach św.Augustyna;

kwestia mazgajstwa, ( łzy), powinna być pominięta, bo sprowadza tekst do banału;, to samo dotyczy przewidywalnej puenty, a szkoda, bo się już rysowały ładne obrazy...

 

 

pozdrawiam.

[Igor Wasiński]

@Dagmara Gądek A ja nie twierdzę, że łzy to mazgajstwo. Nie powinniśmy się wstydzić wyrażać swoich uczuć. Dla mnie to nie jest przejaw słabości, tylko braku lęku przed tym, że ktoś będzie nas oceniał za nasze uczucia. Pozdrawiam.