Zgłoś

po cóż niosą spód dni łoskot kiedy biegnąc śledzą wiedzę; kogóż proszą dziś o rozkosz nad tąpania tan (z nut) kręty po co kłamią wciąż atrament? w opowieściach kryjąc wieści; wyczytanych z ław testament zapychając wić czczą jeszcze przecząc wieńczą płaczu bełkot (swój kwiatami swąd poznając!) tracą wieczność bratnio klęcząc krzętnie trącąc ze ścian kamień zamiast łączyć ręce obce czuli tkają głąb teł mową sławy rzutu do manowca za nim laik kwit wypowie

- Oli kilo... - Kurze łapki kpa? - Łez rukoli kilo.       O, drobiowa galareta w kuli. Ilu kwatera, laga - woi - bordo?    

Owieczka czerwona Jedzona Biczowana Oskórowana kukła I kukła bez kości Matka Nowa tak uczyniła Owieczka chciała być prowadzoną Matka chciała mieć większe stado Bo stado wilków zbierała   Wilki bały się zawsze owiec A ta owca była dobra Nie biła Bo była jej pionkiem Wilki przestały się bać owcy Obmacywały ją  Innych się bały  Ale ta mówiła słowem i przykładem Że nie każdej należy się bać  Więc już się nie bały Oskórowanej

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jakie to miłe - przyjść tu z wierszem po dłuższej nieobecności i na dzień dobry zbierać tak przychylne recenzje

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję! Takie już przekleństwo osób, które coś tworzą, że brzuszek ich sztuki najbardziej pełny, gdy cierpią ;> Dziękuję! Może nie jest najbardziej odkrywcza, ale jak na mnie to i tak niezła ;D Pytanie tylko, gdzie jest granica żerowania na własnym cierpieniu w imię sztuki. Wielu było artystów, którzy tak ochoczo sabotowali swoje szczęście na rzecz natchnienia, że raczej marnie skończyli ;> Pięknie dziękuję za miłe słowa!

@Adaś Marek                 Oby... Wzajemnie pozdrawiam.   @corival     Też prawda. Pozdrawiam wzajemnie.