Lord Byron - Z Wędrówek Childe Harolda, Pieśń I (From “Childe Harold’s Pilgrimage”, Canto the First)

[Andrzej P. Zajączkowski]

Adieu, adieu! błękitna morza dal

Pochłania mój ojczysty brzeg;

Nocnego wiatru szept, szum fal

I mew rozochocony skrzek.

Słońce, które tam w morzu zachodzi

W locie ścigamy z całej mocy; 

Je oraz ciebie pożegnać się godzi,

Ojczyzno ma - Dobrej Nocy!

Za kilka godzin znów błyśnie zorza

By przynieść jutra narodzenie;

I powitam ocean i przestworza,

Lecz nie mą matkę ziemię.

Pusty stoi mój stary dwór,

Jego kominek zniszczony; 

Zielsko porasta jego mur;

W bramie wyje pies porzucony. 

 

od tłum.: Childe oznacza mniej więcej to samo co nasz panicz.  

I Byron:

Adieu, adieu! my native shore

Fades o'ver the waters blue;

The night-winds sigh, the breakers roar,

And shrieks the wild sea-mew.

Yon sun that sets upon the sea

We follow in his flight;

Farewell awhile to him and thee,

My native Land-Good Night!

A few short hours, and he will rise

To give the morrow birth;

And I shall hail the main and skies,

But not my mother earth.

Deserted is my own good hall,

Its hearth is desolate;

Wild weeds are gathering on the wall;

My dog howls at the gate.