Cisza Przed Burzą

[Dark_Apostle_]

z pustego
i Salomon nie naleje
lecz
z żyznej ciszy
nawet byle szept
zrodzić może
burzę

Edytowane 8 Lipca 2024 przez Dark_Apostle_ (wyświetl historię edycji)

[Dark_Apostle_]

to bardzo proste, z moich doświadczeń wynika, że boryka się z tym nieomal każdy agnostyk, do których to z całą pewnością się zaliczam i w zasadzie na tym dylemacie mógłbym poprzestać, ale pomijając ten szczegół, to wiara jako aspekt wyznaniowy, czyli kultywowania określonego totemu ( np. Boga w rozumieniu chrześcijańskim)  a sama wiara, jako siła sprawcza  to dwie różne strony, pozornie tylko tego samego medalu, w wierszu Cud Wiary, poruszałem temat na płaszczyźnie Bóg - człowiek i wynikający stąd relatywizm, (dlatego w  treści pojawia się modlitwa) zaś w tej miniaturze, odwołuję się do wiary jako siły wewnętrznej, poniekąd noszącej znamiona tzw. efektu motyla z teorii chaosu, a z pewnością posiadającej jego naturę...

pozdrawiam i dzięki za chęć czytania moich wypocin

[E.T.]

@Dark_Apostle_ Parę myśli związanych z wierszem. W kaplicy uniwersytetu w Cambridge Salomon ma twarz Henryka VIII (na jego wyraźne polecenie). Zdanie, które kiedyś zasłyszałam "najstarsze wilki pierwsze przeczuwają burzę". 

No i "żyzna cisza" - chciałabym. 

Pozdrawiam. Ewa

[Dark_Apostle_]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Salomon z Cambridge i wilki , ciekawe

natomiast co do żyznej ciszy, nie znam bardziej żyznej ciszy od tej na cmentarzach...

pozdrawiam

[E.T.]

@Dark_Apostle_ Ach, nie spojrzałam na to w ten sposób, pewnie dlatego, że dla mnie cmentarz zawsze był przepełniony historiami wypisanymi na nagrobkach. Nigdy cichy.

Odebrałam ją jako potencjał, wejrzenie, przełom, olśnienie, punkt zwrotny. Pozdrawiam. Ewa

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... :)