Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Historia edycji

Należy zauważyć, że wersje starsze niż 60 dni są czyszczone i nie będą tu wyświetlane
Rafael Marius

Rafael Marius

22 minuty temu, violetta napisał(a):

u mnie tak dużo się zmieniło od dzieciństwa:) a świat jest nadal śliczny:)

U mnie o tyle mniej, że mieszkam w tym samym miejscu, które jednak jest bardzo zmienione.
Choć różowy krzaczek ze zdjęcia wciąż rośnie i ma się dobrze tak samo jak wtedy.

 

 

 

21 minut temu, agfka napisał(a):

Też są podwórka o normalne dzieci.pzdr

To cieszy.

Dziękuję za zajrzenie.

U mnie zniknęło z początkiem lat 90tych.
Teraz jest pewien renesans dzięki ukraińskim dzieciom, które są takie jak my 50 lat temu.
Przede wszystkim są puszczane samodzielnie i organizują sobie czas same.
W przypadku polskich to się nigdy nie zdarza obecnie, zatem nie można mówić o podwórku. Nawet do szkoły je rodzice wożą.

Podwórko o którym piszę to dzieci w każdym wieku (również te w głębokich wózkach) bawiące się bez opieki dorosłych przez cały dzień... i wieczór.
Starsze pilnowały młodszych.

 

 

 

Rafael Marius

Rafael Marius

Teraz, violetta napisał(a):

u mnie tak dużo się zmieniło od dzieciństwa:) a świat jest nadal śliczny:)

U mnie o tyle mniej, że mieszkam w tym samym miejscu, które jednak jest bardzo zmienione.
Choć różowy krzaczek ze zdjęcia wciąż rośnie i ma się dobrze tak samo jak wtedy.

 

 

 

Teraz, agfka napisał(a):

Też są podwórka o normalne dzieci.pzdr

To cieszy.

U mnie zniknęło z początkiem lat 90tych.
Teraz jest pewien renesans dzięki ukraińskim dzieciom, które są takie jak my 50 lat temu.
Przede wszystkim są puszczane samodzielnie i organizują sobie czas same.
W przypadku polskich to się nigdy nie zdarza obecnie, zatem nie można mówić o podwórku. Nawet do szkoły je rodzice wożą.

Podwórko o którym piszę to dzieci w każdym wieku (również te w głębokich wózkach) bawiące się bez opieki dorosłych przez cały dzień... i wieczór.
Starsze pilnowały młodszych.

 

 

 

Rafael Marius

Rafael Marius

Teraz, violetta napisał(a):

u mnie tak dużo się zmieniło od dzieciństwa:) a świat jest nadal śliczny:)

U mnie o tyle mniej, że mieszkam w tym samym miejscu, które jednak jest bardzo zmienione.
Choć różowy krzaczek ze zdjęcia wciąż rośnie i ma się dobrze tak samo jak wtedy.

 

 

 

Teraz, agfka napisał(a):

Też są podwórka o normalne dzieci.pzdr

To cieszy.

U mnie zniknęło z początkiem lat 90tych.
Teraz jest pewien renesans dzięki ukraińskim dzieciom, które są takie jak my 50 lat temu.
Przede wszystkim są puszczane samodzielnie i organizują sobie czas same.
W przypadku polskich to się nigdy nie zdarza obecnie, zatem nie można mówić o podwórku. Nawet do szkoły je rodzice wożą.

Podwórko o którym piszę to dzieci bawiące się bez opieki dorosłych przez cały dzień... i wieczór.

 

 

 

Rafael Marius

Rafael Marius

Teraz, violetta napisał(a):

u mnie tak dużo się zmieniło od dzieciństwa:) a świat jest nadal śliczny:)

U mnie o tyle mniej, że mieszkam w tym samym miejscu, które jednak jest bardzo zmienione.
Choć różowy krzaczek ze zdjęcia wciąż rośnie i ma się dobrze tak samo jak wtedy.

 

 

 

Teraz, agfka napisał(a):

Też są podwórka o normalne dzieci.pzdr

To cieszy.

U mnie zniknęło z początkiem lat 90tych.
Teraz jest pewien renesans dzięki ukraińskim dzieciom, które są takie jak my 50 lat temu.
Przede wszystkim są puszczane samodzielnie i organizują sobie czas same.
W przypadku polskich to się nigdy nie zdarza obecnie, zatem nie można mówić o podwórku. Nawet do szkoły je rodzice wożą.

Podwórko o którym piszę to dzieci bawiące się bez opieki dorosłych przez cały dzień i wieczór.

 

 

 

Rafael Marius

Rafael Marius

Teraz, violetta napisał(a):

u mnie tak dużo się zmieniło od dzieciństwa:) a świat jest nadal śliczny:)

U mnie o tyle mniej, że mieszkam w tym samym miejscu, które jednak jest bardzo zmienione.
Choć różowy krzaczek ze zdjęcia wciąż rośnie i ma się dobrze tak samo jak wtedy.

 

 

 

Teraz, agfka napisał(a):

Też są podwórka o normalne dzieci.pzdr

To cieszy.
U mnie zniknęło z początkiem lat 90tych.
Teraz jest pewien renesans dzięki ukraińskim dzieciom, które są takie jak my 50 lat temu.
Przede wszystkim są puszczane samodzielnie i organizują sobie czas same.
W przypadku polskich to się nigdy nie zdarza obecnie, zatem nie można mówić o podwórku. Nawet do szkoły je rodzice wożą.

Podwórko o którym piszę to dzieci bawiące się bez opieki dorosłych przez cały dzień i wieczór.

Rafael Marius

Rafael Marius

Teraz, violetta napisał(a):

u mnie tak dużo się zmieniło od dzieciństwa:) a świat jest nadal śliczny:)

U mnie o tyle mniej, że mieszkam w tym samym miejscu, które jednak jest bardzo zmienione.
Choć różowy krzaczek ze zdjęcia wciąż rośnie i ma się dobrze tak samo jak wtedy.

Teraz, agfka napisał(a):

Też są podwórka o normalne dzieci.pzdr

To cieszy.
U mnie zniknęło z początkiem lat 90tych.
Teraz jest pewien renesans dzięki ukraińskim dzieciom, które są takie jak my 50 lat temu.
Przede wszystkim są puszczane samodzielnie i organizują sobie czas same.
W przypadku polskich to się nigdy nie zdarza obecnie, zatem nie można mówić o podwórku. Nawet do szkoły je rodzice wożą.

Podwórko o którym piszę to dzieci bawiące się bez opieki dorosłych przez cały dzień i wieczór.



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Na soczystej trawie. Na trawie wilgotnej. Na tej oto zielonej trawie. Na pożółkłej trawie nieskończonego stepu…   A więc na trawie. Między kępami martwych ostów. Na piasku równiny w jaskrawym słońcu. W deszczu…   A więc w słońcu jaskrawszym niż wniebowstąpienie.   W tej luminescencji spływającej z wysoka. Tak olśniewającej, że aż ślepej… W tym bezkresnym oddaleniu od wszystkiego, co żywe.   Wiatr szarpie za poły koszuli jak oddech goliata cwałującego ku srebrnemu księżycowi.   I oto wyrasta w poprzek wszystkiego przeżarta rdzą ogrodzeniowa siatka. Jakaś granica. Tu i tam. I gdzieś indziej.   Jak sięgnąć niedowidzącym okiem. Pokrytym bielą nuklearnej katarakty.…   Pyłki wirują. Płyną powietrzem dostojnie i lekko.   Mżące w słońcu ziarenka piasku wzniecane milczącym krzykiem przerażenia.   Na betonowych słupach wyblakłe tabliczki. Stukające rytmicznie kawałki wyrudziałej przez lata blachy z napisem:   „Danger. Radioactive material”   Czy ty mnie słuchasz? Ja ciebie słucham. Słucham twojego milczenia.   Twojej opowieści o ciszy w kawalkadzie sunących powoli obłoków. Jest taka cisza. I wiatr tężejący w załomach pamięci. Gdzieś za wzniesieniem zielone topole, chwieją się w tym samotnym polu zapomnienia.   Zapadam się w sobie. Zapętlam w czasie. Schwytany w niewidzialne lassa urojeń.   Biorą nade mną górę schizofreniczne imaginacje maniakalnych przewidzeń na jawie, we śnie.   Jestem tuż obok siebie. Jesteśmy razem. Ty i ja. Ja i ja-on.   Mój umarły dawno ojciec czasami konwersował z samym sobą. Dyskutował w kłębach papierosowego dymu z siedzącym po drugiej stronie stołu odbiciem swojej własnej wyobraźni. Aby wznieść na końcu toast w roli mistrza ceremonii.   A więc idziemy jak te dwa cienie, co się wydłużają pod wieczór, przerastając na skraju drzewo.   Idziemy przed siebie? Czy naprzeciw sobie? Aby rozpaść się w wielkim zderzeniu, w anihilacji cząstek materii i antymaterii?   Nie wiem.   Albowiem przesłaniam dłońmi twarz w tym nagłym zrywie pamięci, odnajdując między palcami jedynie skrawki, małe fragmenty większej całości.   Których blask tak bardzo oślepia.   (Włodzimierz Zastawniak, 2024-06-30)    
    • @Poezja to życie Ładna miniatura. Miłość kieruje się swoimi wartościami. Pozdrawiam.
    • nie każda korona ma pod sobą króla
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

         
    • @Leszczym ↔Dzięki:)↔Zastosuję komentarz jako latarkę:)↔Pozdrawiam:)    ***   @MIROSŁAW C. ↔Dzięki:)↔ Ech... to nie moje wcale. Jeno zrymowałem:)   ***   @hania kluseczka ↔Dzięki:)↔A po co, a po co?:)↔Pozdrawiam:)   ***   @poezja.tanczy ↔Dzięki:)↔Bo prawdę i kłamstwo, mieszać nie warto:)↔Pozdrawiam:)   ***   @Dagmara Gądek ↔Dzięki:)↔I to w sensowny sens, wiele zamienia:)↔Pozdrawiam:)   ***   @violetta ↔Dzięki:)↔Często tak↔Jest moja prawda i ta... reszta prawd:)↔Pozdrawiam:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...