Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

 

NA OŚMIORNICZKĘ

 

stara Greczynka:

trzech synów matka

złorzeczy o biel murów

 

Błękitom

 

okiennic framug i zasłon chmury

która nad pełnym morzem się zdarła

 

Χταπόδι ψητό *

 

skwierczy już w sznurze

przejmie ją przełyk nizany solą

 

przez moment zalśni jak Selenita

nad papierowym wiotkim obrusem

 

Arbuz i melon

 

soczysty błazen

jak piłki w kosze z nami jest nurek

 

z rurką przy ustach tawerną-brzuchem

 

na kilka nocy 

tu się umilił

 

 

 

 

*

chtapodi psito

 

 

 

Wersja pełna dla Iwonki :-)

@iwonaroma

 

 

OGRÓD

 

za ogród dziękuję Ci Panie

za dobrych ludzi co wrośli jak koty

w krajobraz czułej i miękkiej tęsknoty

w którego dźwięku upływa czekanie

 

za dotyk słońca miły spojrzeniom

bukłak paniczny lęk w klamrach nad wodą

za nieustanny botaniczny ogród

możemy wczepić się jeszcze ramieniem…

 

dziękuj i za strach nie istnieje odwrót

za dorastanie do pchnięcia w słabość

po przekroczeniu seraków na Miage 

które cichaczem mężnieją w srebrze

 

bukłak paniczny lęk w klamrach nad wodą

za nieustanny botaniczny ogród

dziękuj i za strach nie istnieje odwrót

możemy wczepić się jeszcze ramieniem…

 

NA OŚMIORNICZKĘ

 

stara Greczynka:

trzech synów matka

złorzeczy o biel murów błękitom

okiennic framug i zasłon chmury

która nad pełnym morzem się zdarła

 

xταπόδι ψητό

skwierczy już w sznurze

przejmie ją przełyk nizany solą

 

przez moment zalśni jak Selenita

nad papierowym wiotkim obrusem

arbuz i melon

 

soczysty błazen

jak piłki w kosze z nami jest nurek

z rurką przy ustach tawerną-brzuchem

na kilka nocy tu się umilił

 

 

 

 

 

Edytowane przez agfka
* (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A jakoś niezbyt mi się wydał ukończony i przemyślany.

Żyję póki co tylko na lekach, wiesz jak to jest, trzeba się przyzwyczaić, jakiś czas.

Zażyję godzinę później, to już coś się dzieje

Ważne, że są..

Wszystkiego dobrego, pozdrawiam :-)

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...