Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jest naprawdę przykro, gdy całe działy obrosłej  w setki milionów doświadczeń wiedzy, bywają niemalże w stu procentach bezsilne wobec nieładnych ładnych kilku spraw w dużym kramie (ileż tam półek i półeczek) o chodliwej nazwie życie.

Seranon, 20.05.2024r.

Opublikowano (edytowane)

@Leszczym Powinniśmy mieć armię profesorów i nauczycieli, którzy umieją przekazać dorobek przeszłości, a nie wojnę, która rujnuje i cofa do tyłu.

Niemniej jest oczywiste, że ludzie idą w kierunku postępu może zygzakiem, ale idą. Pomimo tego że często rozumiemy, co powinniśmy zrobić, to jednocześnie zdecydowanie wymigujemy się.  I tak wierze w ludzi i przyszłość:))

Pozdro :))

Edytowane przez Amber (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Leszczym @Leszczym

Chciałem pokazać, że przypadkowe na pozór sylaby można zrozumieć na różne sposoby, byle pozbyć się przyzwyczajeń porządkujących tak samo przypadkowe w gruncie sylaby zwykłych zdań. Nie tyle experyment, bo nie miał na celu wyniku jakiegoś (cudzego podobania). Tego Wód Li teraz rozkminiam i on powstał z kojarzenia "brzmień znaczeniowych", nieprzypadkowo; zależnie od intonacji różne sensy wychodzą, moją interpretację (tylko interpretację) podam również. W ogóle teorją się zajmę, jak Peiper, bo mam Jego ducha, po stu latach jako pierwszy w Polsce. Dla idei, może ktoś coś podłapie jak Przyboś, a o Peiperze zapomniano, czego sobie życzę :D

W dziale o literaturze wstępniaka napiszę niedługo, a potem komentarze dopisywać będę.

 

Miłego dnia :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @marekg czytając Twoje wiersze próbuję " złapać myśli" , które wplecione są w wersy, ale są one takie eteryczne, delikatne, wręcz nieuchwytne...Lubię jednak wnikać w ten wyjątkowy świat, gdzie przenikają się ludzkie cechy charakteru z otoczeniem, nadając właśnie przedmiotom rożne emocje. Latarnia, która spala się ze wstydu obnaża doskonale  ludzkie słabości...Bardziej ujmująco i magicznie nie możnaby tego wyrazić...Dla mnie to poezja z górnej półki! Pozdrawiam :)
    • @Radosław czas jest dla nas nieubłagalny. On nigdy nie zostawia reszty, jedyne co zostawia to niedosyt po utraconych chwilach...Powiedziałabym, że jest wręcz bezlitosny...Gratuluję miniatury, jest bardzo udana moim skromnym zdaniem. Pozdr:)
    • @Alixx22 ten szept wiatru przedstawiony w wierszu przenika niepokojem do szpiku kości. To " zawodzenie wśród sosen" jest tak obrazowe, że i ja je słyszę...A " krzyk nasączony szeptem cienia" jest niebanalną metaforą osamotnienia podmiotu lirycznego. Innymi słowy ten wiersz to tzw. moje klimaty. Pozdr:)
    • @Waldemar_Talar_Talar ciekawy wiersz z motywem dwóch scen. Tylko tak sobie rozmyślam, że scena to i może nawet jest jedna tylko jej wygląd ulega niekiedy zmianie , no i role różne w życiu przybieramy. Druga kwestią wartą reflekji jest także stwierdzenie na końcu weru, traktujące o tym , że człowiek  nauczył się grać rolę...Chyba nie zawsze umiemy te role zagrać, niekiedy potrzebujemy wsparcia innych ludzi. Ile razy popełniamy przecież błędy co mogłoby sugierować, że jednak nie do końca umiemy właściwie tę rolę odegrać...Interesujący jest Twój wiersz, lubię właśnie takie, które pozostawiają tyle wolnej przestrzeni do interpretacji! Pozdrawiam!
    • @Leszczym tylko byś powiedział inaczej

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...