***

[liwia]

Ostatnio uśmiecham się

do ciebie człowieku

bezwiednie, promiennie

i beztrosko.

Przepełniam się lekko

powabnym istnieniem

i radością bycia,

chwytam w lot chwilę

ulotną i spragnioną życia,

czas,

momenty,

okamgnienie

czasem trudne,

niekiedy dobre

chwile, które dają zapomnienie

i te, które ranią bez twojej zgody.

Ostatnio uśmiecham się

do ciebie człowieku,

bezwiednie, promiennie

i beztrosko,

dumam co jest troską

a co radością,

zastanawiam się przez chwile

a w powietrzu

latają motyle,

których piękne,

kolorowe skrzydła

dają mi wolę unosić się

w egzystencji krótkiego życia.

Ostatnio uśmiecham się

do ciebie człowieku

bezwiednie, promiennie

i beztrosko

czy do siebie?

[Łukasz Jasiński]

Patrząc na całokształt: słowa są ułożone w taki sposób, aby powstał obraz - człowieka.

 

Łukasz Jasiński