Epidemia zabłąkanych „owieczek”

[Marcin Tarnowski]

– „ Zbliżali się do Niego wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie: « Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi ». Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: « Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: 'Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła'. Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia. ”

Ewangelia według św. Łukasza, rozdział 15, wersy 1-7. –

 

Pasterz szczęśliwy przez cytat,

Gdy wzrokiem nie jego pytam.

– „ Tak, tak, wierz w to koniecznie! ”

Rzekł lis niesiony bezpiecznie,

W kożuch owczy przebrany.

– A pan znów, jak wciąż zbłąkany?

– „ Lubię jak noszą na rękach,

     I gdy za mą łzę wyżerka! ”

 

A może ten cały Jezus by się na to jednak nie nabrał? Bo to trochę jak z różnicą między przypadkowym złamaniem a wrodzoną łamliwością kości, – co innego wyciągnąć z chaszczy owieczkę, która raz czy dwa się zabłąkała, a co innego nieustannie ratować „owieczkę”, która obsesyjnie się zabłąkuje, w przebiegu „choroby zabłąkaniowej”. Zauważyliście, że Jezus nie nosił na rękach starych lisów?

 

Uwaga: Grafiką „Jezus niosący lisa w owczej skórze” ilustrował (pod moje dyktando) EjAj, a konkretnie program „Imagine”.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 14 Maja przez Marcin Tarnowski (wyświetl historię edycji)

[befana_di_campi]

Nie zgadzam się z tym stwierdzeniem...

[Marcin Tarnowski]

Którym?