Nadziei szafiry

[FaLcorN]

Gdy światło księżyca tańczy na falach,
I nocą gwiazdy błyszczą jak szafiry,
Myśli jednoczą Jej obraz zawiły,
W sercu nadziei spłonął: Kornel - amant.

Mrok serca poeta już kiedyś przerabiał,
I z tego upadku jak feniks się wzniesie,
Pojawi się Inna, jak pąk wiosnę wniesie,
Do szczerej Miłości nie będę się wzbraniał.

[andreas]

@FaLCorneL

Tego kwiatu pół światu...

 

"od szczerej miłości" albo "przed szczerą miłością" - tak mi się wydaje.

[FaLcorN]

@andreas

Tak i nie

wzbraniać się do czegoś

a przed czymś

czegoś unikać, obawiać się

Ja się nie będę wzbraniał by pokochać

wydaje mi się że: "do" jest na miejscu

pozdrawiam, dziękuję za like'a i komentarz

Edytowane 10 Maja 2024 przez FaLCorneL (wyświetl historię edycji)

[Łukasz Jasiński]

Zgrzyta mi przedostatni wers, zbyt blisko siebie dwa razy "jak", a może tak: "Pojawi się Inna, pękiem wiosnę wzniesie", natomiast: feniks przez duże "f", oczywiście: to tylko moje skromne uwagi.

 

Łukasz Jasiński 

[FaLcorN]

@Łukasz Jasiński

Dziękuję za dobre uwagi kolego.

Wiersz faktycznie nie jest perfect.

Nie będę zmieniał tego porywu chwili.

Tak czułem i tak wypłynęło ze mnie.

Hmmm... w poezji...

Bliższy mi naturalizm niż perfekcjonizm.

Dziękuję, pozdrawiam :-)

[Łukasz Jasiński]

@FaLcorN

 

Porywy chwili? Adam Mickiewicz "Dziady" pisał dwadzieścia lat i nie publikował własnych wierszy natychmiast - robił szlif, podobnie jak Juliusz Słowacki, porywy chwili to tworzyła marnej jakości poetka Wisława Szymborska, otóż to: "Lenin nowej ludzkości Adam", cóż: nie wnikam - to pański warsztat literacki.

 

Łukasz Jasiński 

Edytowane 19 Lipca 2024 przez Łukasz Jasiński (wyświetl historię edycji)

[FaLcorN]

@Łukasz Jasiński

Dla każdego poety innym wektorem

jest poezja, a dla mnie:

 

"pisanie jest jak spowiedź

by móc pójść już inną drogą"

 

Piszę co myślę i czuję. Jest to akt samopoznania, zwiedzania własnych otchłani. Moje wiersze to nie whisky. Moje wiersze to ja w danej chwili.

 

Dziękuję