Koralik

[Dekaos Dondi]

Kolejny już raz,

wspomina koralik w żelaznym łańcuchu,

zardzewiałymi płatkami do snu kołysany.

 

Wtedy w okowach kolczastych gałęzi,

z poderżniętego gardła pnia, wycieka żywica.

 

Bezsensownie skleja upływ czasu z pytaniem:

co można było, lepiej, więcej, inaczej.

 

Gdy jeszcze kolor lśnił barwami,

a łódka cumowała na brzegu,

na przegniłym sznurku.

[Nefretete]

@Dekaos Dondi

na przegniłym sznurku bezsensownie skleja?

Ognisko drugiego to zlepek ludzkich ciaaał.

Wciąż żywe!

 

Pozdrowienia!

 

[Dekaos Dondi]

@Nefretete ↔Dzięki za myślowy ciąg:)↔Pozdrawiam:)

[Nefretete]

@Dekaos Dondi Odpozdrawiam, tym samym