ech jabłonie śliczne one
białym kwieciem ozdobione
choć żywotność płatków krótka
przeistoczą się w jabłuszka
wciąż tu jesteś tak urocza
w gałęziowych twoich włosach
białe kwiatki skrzą migoczą
dziś słoneczną nutką złotą
na wagary przyjść tu trzeba
do koszyczka jabłek zbierać
a najlepiej to rzecz cudna
z wiosennego zerwać czubka
tego co tam bliżej nieba
gdzie skowronek rzewnie śpiewa
a nad trawą mgiełki piękno
zauroczył ją piosenką
woń owoców sączy nagle
mus kremowy będzie z jabłek
może ujmie szczęściu zmarszczek
zanim nocka znów zapadnie
