Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Misterium doby - jeden Bóg


Rekomendowane odpowiedzi

Misterium doby - jeden Bóg

 

Zmarł dzień - król ten obok nocy,
To słońca oko stracone z miliona.
Ze świata zeszli się dnia prorocy,
Ich światło śmierć znów pokona.

 

Rzucili runy na kaplicy dnia ołtarz,
Meritum dzień ze śmierci budzi.
Wołają do nocy - dzień wskaż!
Niech znów króluje wśród ludzi!

 

Słońce pojmane czarem wstaje,
Noworodek - dzień, lekko ziewa,
To już nie mokre listopady, a maje
Nie śmierci, a życia nam potrzeba

 

Nocy książę obok nocy królewny,
Pół doby, jak pół mózgu boskiego 
Płacz na dworze wywołał rzewny,
Narodzin płomień zapłonął ego.

 

Pewny był lud bardzo i kochający,
Pokłonił się szatę dnia ujmując.
Wypuszczeni byli wszyscy jeńcy...
A na rożnie obracał się stary zając!

 

Ale tu boga nie ma, bo jest Bóg!
Jest Jezus i nie ma ,tu szamanów!
Słońce oświetla twarze wokół sług,
Księżyc tkwi, jak poeta bez słów

 

Ojcze nasz - dzięki ci za żywota,
Panie mój - niech los szczęści.
Na ciebie nadchodzi znów ochota,
Niech twój duch nas ochrzci.

 

Cmentarze rozświetlone darzą
Spowiedziami dni - wierych ludu,
Gdy wiara też dziś jest mi bazą...
Boże! Mój dzień światłem buduj!

 

Autor: Dawid Daniel Rzeszutek

Edytowane przez Dawid Rzeszutek (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...