Migawki niechromatyczne

[Marcin Sztelak]

Biały:

 

Sterylność wypalająca dziury  

w wykrochmalonych fartuchach

odbiera resztki. Słów

i księżyca.

 

Wieczny nów.

 

Czarny:

 

Ciemność utula umęczone tętnice

w spokój snu bez uczucia.

Absolutny brak.

 

Najcichsza cisza.

 

Biały:

 

Wschód wbija rytm nadchodzącego

w pościel, martwota

głosów rozchodzących się w gęstym

syropie oddechów.

 

Czarny:

 

Nie nadchodzi,

być może to nagła pełnia

odebrała barwę zmatowiałym

krajobrazom.

 

I źrenicą.

 

Szarość:

 

Za dużo szeptów,

chociaż pora najwyższa

na najpiękniejszy

 

ostatni zachód.