Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • 1 miesiąc temu...
Opublikowano (edytowane)

Marek już napisał, ale to chyba szło tak:

 

Krytyk jest impotenta wierną fotografią

Obaj wiedzą jak trzeba, obaj nie potrafią

 

– Sztaudynger

 

Van Gogh jeden obraz w życiu sprzedał,

Peiper wydawał za swoje pieniądze, TWA Skamander tępiło i Jego i Leśmiana, Bach został na długo zapomniany, albo ja... Ludzi z czułym smakiem jest garstka, a uznanie zdobywa się poprzez picie wódki z kim trzeba...

Nie pozdrawiam, bo nie spodziewam się odpowiedzi.

 

A tutaj tylko Nefretete umie coś pisać teraz, może Dekaos, chyba tak, czasem, ale nie czytam Go. Był jeden autentyczny genjusz na innym forum, Unikat, ale zniknął – manja prześladowcza, "dlaczego tak go nienawidzę" rzekł, a wcześniej mówił był, że dzięki mnie zyskał wiarę w siebie...

Edytowane przez Olgierd Jaksztas (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@Olgierd Jaksztas Sztaudynger jest boski :)

Tak, przytoczone przez Ciebie przykłady wiele mówią, zresztą jest tego cała masa. Wybitny nasz dramaturg Fredro zamilkł na wiele lat gdy zjechał go jakiś domorosły krytyk. Norwid wiadomo jak skończył. 

Nie chcę sugerować, że każdy krytyk jest do bani jednak wielu, zbyt wielu i zbyt łatwo odrzuca, bo tak mu się widzi.

Róbmy swoje - jak śpiewał Młynarski :)

 

 

 

Opublikowano

Prawda jest taka, że bez uzasadnionej krytyki nie byłoby też Wielkich Dzieł. Co też nie znaczy,

że na pewno i że to dzięki krytykom w ogóle są. :)

Ignacy Krasicki popełnił tę swoją mądrą i znaną wszystkim fraszkę o cnocie, też niekoniecznie

dla ujarzmienia krytyków, lecz bardziej, by na wszelki wypadek zapobiec różnorakim 'zapędom'

powodującym ową krytykę. Zwłaszcza jako mądry i dbający o czystość sumienia biskup, to chyba

najbardziej prawdopodobny powód.

   Natomiast jeśli chodzi o "nasze podwórko", bo pewnie po to był ten wątek, niektórym po prostu

brak odwagi, żeby chociaż napomknąć komuś o zwykłej literówce, więc tym bardziej nie powiedzą

o paskudnym '"byku", chociaż na sam jego widok aż mdli. :)

Bo po co się narażać koledze lub koleżance, a jeszcze się weźmie i cholera obrazi? A tak, dalej

będę fajna/ny, miła/ły i przyjemna/ny ;p

To, że autorowi dzieła taki byk chwały nie przynosi nie ma znaczenia (ale głównie dla tego,

co wiedział, ale nie powiedział), bo dla autora na pewno już ma. Portalowi literackiemu też

na pewno nie służy.

To może chociaż w prywatnej wiadomości warto napisać? Czy też nie?

Mnie akurat żadna krytyka wnosząca do tworu coś wartego przemyślenia nie przeszkadza,

 

tym bardziej jeśli ów "tfur" przemyca w sobie jakąś paskudną ortograficzną przekąskę.

Polecam się, jakby co 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@jan_komułzykant :)

Masz rację Janku, krytyka konstruktywna mile widziana i potrzebna. Właściwie powinnam użyć w tytule 'krytykantów' :), bo o takich mi chodziło :). Krytykanci krytykują na zasadzie: nie, bo nie; to głupie, beznadziejne, dno, żenujące etc. bez merytorycznego uzasadnienia.

Uwagi Twoje chętnie przyjmę :) 

 

Edytowane przez iwonaroma (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@Luca Jakiśtam czytałam Twój wpis przed edycją ale nie miałam możliwości odpowiedzieć. Chodzi o tego Peipera, do tego chciałam się odnieść. Tak, będąc samemu twórcą w danej dziedzinie jest się 'przy okazji' ekspertem. Taka krytyka ma sens. To tak jak mistrz w dziedzinie rzemieślnictwa. Przebył całą drogę, uczył się każdego etapu krok po kroku więc ma zarówno wiedzę jak i doświadczenie. Potrafi oceniać i jego krytyka jest cenna. 

Natomiast osoby, które nie znają danego procesu twórczego są tylko krytykantami, choć mianują się krytykami.

 

 

Opublikowano

@iwonaroma

Tak, dokładnie, akurat Peiper był filmowym dorywczo, bo to nie powinno być główne zajęcie, a nie miałem pod ręką przykładu krytyka ze swojego warsztatu, Leśmian pisał np. o Schulzu, ale to też był esej nie krytyka... Tak czy tak artykuły krytyczne aktywnego czy byłego twórcy w danej dziedzinie będą nie tylko mądrzejsze, ale i łaskawsze.

Opublikowano (edytowane)

@iwonaroma

A, osoba filmowa mówiła mi: Raczek kupiony przez Netflix chwali wszystkie ich produkcje (jeśli dokładnie pamiętam, ale chyba tak).

Raczek na sprzedaż! Ile, ile? Ha ha.

A Peiper uważał filmy nieme za lepsze, i ja po spojrzeniu na Alicję z 1915 i Nibelungi z 192 ileś, to kadry jak z innego świata, współczesne to śmiech na sali, tylko ludzie brzydko się ruszają...

Edytowane przez Luca Jakiśtam (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@Luca Jakiśtam dokładnie. Żeby się o czymś wypowiadać trzeba to znać od podszewki.

 

 

Krytyka filmowa (negatywna i ad hoc) wzbudza we mnie najwięcej chyba sprzeciwu. Bo umówmy się, do napisania np.wiersza nie trzeba tak dużych nakładów wszelakich i zaangażowania tak wielu osób i środków jak w wytworzeniu filmu, by potem zjechać to jedną gwiazdką oceny i stekiem gorzkich/prześmiewczych słów. 

 

Opublikowano (edytowane)

@iwonaroma

Mnie nawet te jedne gwiazdki zachęcają ;)

Generalnie chyba należy popierać to, co jest swoiste i unikalne, zamiast równać do sztampy: np Masłowska, której czytałem tylko fragmenty ale były cudowne, jak przeprowadzić krytykę? Przecież tego nie było! Nie wiem, jak teraz, bo już mi się nie podoba z twarzy, czyli chyba sukces uderzył, ale początki jak najbardziej. Filmy to dramat, bezczelni spasieni producenci wyłączający prąd Żuławskiemu, by nie mógł nakręcić ostatniej, spinającej sceny Opętania... Śmiech i szyderstwo władzy – szmalu. I wiele innych takich, nie na każde nerwy...

Pozdrawiam :)

@iwonaroma

A Sam Neill miał biec po dachach w tym zakończeniu, jakie to byłoby piękne!!! (wolę biedz, jak coś, ale wtedy zdanie nie robiłoby wrażenia)

Edytowane przez Luca Jakiśtam (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@iwonaroma

A jeszcze śmiesznostka. Ośmiornicę z Opętania zrobił ten sam gość, co E.T. I On mówi: ze Spielbergiem dwa tygodnie pracowali my nad właściwym oświetleniem. Na co Żuławski: dwa tygodnie to akurat tyle, ile mam na nakręcenie całego filmu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 Jaka droga do Boga, z Bogiem do siebie. Czy czlowiek potrafi ocenić, wybrać. Jak wyglądałby świat gdyby nie było tego lotu. Jedno jest pewne, byłby inny...   Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia   
    • @Natuskaa Czy łatwo jest odróżnić zwyczajne spotkanie, od tego na które przygotowujemy się przez pół życia, albo i całe? Można. Bo te, na które się przygotowujemy, nigdy nie wyglądają tak, jakbyśmy chcieli, a te drugie często wprost przeciwnie.   Świetny tekst. Szczególnie podobał mi się fragment z listonoszem. 10/10
    • @Leszczym Dziękuję.@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję również :D 
    • @Stracony Bardzo mi się podoba to spostrzeżenie i jest bardzo prawdziwe, życiowe w sposób nawet dalej idący niż to się powszechnie uważa :))
    • Czy łatwo jest odróżnić zwyczajne spotkanie, od tego na które przygotowujemy się przez pół życia, albo i całe? To, na które zbieramy doświadczenia, jak wiano pod związek z jakim przyjdzie nam się mierzyć. Czy obie umówione strony taplają się w podobnych zajęciach, zanim nie otrzymają stopnia mistrzowskiego i nie wpadną na siebie w sposób całkowicie niewytłumaczalny? Dla tych którzy przeżyli coś takiego odpowiedź jest prosta. Tutaj nie ma pomyłek. Nie było możliwości ucieczki i z tą myślą się pozostaje...   Siedzę i zastanawiam się nad tym, co z tego wynikło? Z lat złego, z lat dobrego, z lat potem, z lat przedtem... bo wchodząc w kolejny zakręt, wiem, że potrzebuje kogoś nowego, choć jeszcze nie wiem, kto to będzie. Z kim jeszcze jestem umówiona? Kto jeszcze jest mi coś winien, a komu być może ja coś powinnam wynagrodzić... ?   Wielkie koło się okręca, niektórzy śmią twierdzić, że można się naraz rozstać ze wszystkimi możliwościami i ludźmi . Spłacić tego i owego i nie zaciągnąć żadnych nowych zobowiązań. Na raz – czy to możliwe? Że już nikt o nic nie ma prawa się upomnieć? Że można odciąć pępowinę świata nie rozmnażając się? Nie rozmawiając z kimś? Rozmawiając z kimś za często, zbyt nachalnie... Nie przenosząc wiadomości... jak mucha, albo pszczoła z miejsca na miejsce.   Kto roztrzaska swoje koło zdarzeń i w spokoju usiądzie po środku własnego "em" czekając na śmierć fizyczną? Nawet w oczekiwaniu można sobie powiązać ręce albo nogi. Zawsze przecież do drzwi może zadzwonić listonosz. Jak odbierzesz polecony - to masz nowe zadanie, a jak nie odbierzesz - to może sam będziesz miał możliwość zostać listonoszem... wszak poczuć deszcz, kły wszelkich psów domowych i ludzkie „przyjęcia” na własnej skórze to jest dobra nauczka, za niedocenienie czyjegoś wysiłku. Może dlatego moja babcia zawsze częstowała listonosza talerzem zupy... zupa to też jakaś forma spłaty.   Siedzę nad tekstem, nie moim tekstem... coś mnie przerosło, coś mi wyrosło, coś wyhodowałam nie spodziewając się tego. Płaczę nad tekstem... Czy to dobrze? Podobno łzy szczęścia zawsze są dobre.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...