Rzeczywistość i obraz

[Adam Zębala]

W pogodną noc światło 

księżyca przenika

do wnętrza pokoju. 

 

Na szybie obraz namalowałem,

scena z życia,

ja wpatrzony w okno.

 

Rzeczywistość i obraz

przedstawiają to samo.

Zrobię porządek w głowie,

złe myśli wyrzucę po za.

 

Mężczyzna konno jedzie,

minął domy i zarośla,

potem znikną. Pobiegnę zanim,

w butach ze słomy 

i skarpetach z popiołu. 

 

Ksiądz u drzwi stanął,

do posługi zaprasza, potem

sądem Bożym straszy. 

 

Posługi odmówiłem

biegnę w butach ze słomy,

ze słomianym zapałem 

daleko nie zajdę.                

 

Spopielona wiara , spopielone serce

spłonęły w promieniach słońca.

Tylko popiół pozostał.