****

[Irma]

- Krzysiowi; Panu W. (nadal)

Noc kołysze, a świat stary jeszcze
starsze baśni czyta. Rozbłysną pod
potokiem lasu iskier jasny, ciężki
jak twój szept zmęczony od ciszy.

Noc kołysze, a drzewa kwitną srebrne
pod płynącym dłutem oddechów ziemi.
Czy czujesz kochany jak nas ten wiatr
spaja, rysując we mgle srebrnych łez taniec?

Jesteśmy parą białych gołębi,
co w tę noc szybują ku zielonemu światłu
Białą magią niwecząc puch marny,
krwią znaczony, dzikich płatków róży.

Jesteśmy obłokiem nad gniazdem
i głosami, które się nigdy nie znajdą.
Urok istnienia tchnął w nas tę wolę
by być dla siebie snem i grobem.

[Irma]

tak, czytalas pewnie na forum dla poczatkujacych.
szkoda, ze nie zrobil...bywa i tak;)
Pozdrawiam i dziekuje, Paula