Horoskop na rok przeszły

[Marcin Sztelak]

Mój świat jest coraz mniejszy,

zamknięty w fiolce po lekach nasennych,

które spuszczam w toalecie.

Wraz ze słowami wyzutymi ze znaczeń.

 

Zbliża się ostatni dzień roku,

chociaż to niepewne, może wszystkie

ciała niebieskie spadną tworząc

nieczytelne metafory.

 

Zgarbieni sprzątacze w odblaskowych kamizelkach

zgarną je na kupki, by przyspieszyć gnicie.

Fetor na nowo wypełni opróżnioną przestrzeń.

 

Dopiero wtedy wystrzelą korki,

nieprzerwaną kanonadą, strugi popłyną

wyschłymi korytami ulic, pośród

fajerwerków pękających latarń.

 

Mój świat jest coraz lżejszy, 

przenika przez papier.

Z pięknie narysowanym słoneczkiem,

wprawną ręką pięciolatka.