Zdrajcy - zasada domina...

[sam_i_swoi]

Zdrada to drobnostka maluśka
Zaczyna się wcześnie w dzieciństwie
Przyjaciel zdradza przyjacielowi
Później ona go zdradza z innym
On odwdzięcza się zdradą zasad
Na pierwszy rzut poszła rodzina
Ona odwdzięcza się jeszcze piękniej
I w mediach aferę robi
Na rzut drugi idzie społeczna opinia
W trzecim rzucie praca
Co tam tajemnica służbowa
W końcu to ona winna - zdrada
drobnostka maluśka niewinna
W tym miejscu zaczyna być
niewesoło - idea dla wyższej idei
Zdradzane zasad już dla zasady
Zdradzanie z nawykiem idei
Lecz tu działanie na szkodę
Ale ale nie na szkodę całej Ziemi czy Świata
Zaledwie swojego Kraju
Swojej Ojczyzny i Państwa
A jeśli nawet Świat się zawali
To była drobnostka maluśka
Niewarta obrony czy też uwagi

[jan_komułzykant]

zrezygnowałbym z "maluśkich", bo moim zdaniem to zdrobnienie niepotrzebnie

'rozmiękcza' przekaz, podobnie jak zbieranie 'pieniążków' na tzw. zbożny cel ;)

Czasem przez to cel staje się mało poważnym, jeśli nawet nie infantylnym

lub podejrzanym wydarzeniem.

[sam_i_swoi]

@jan_komułzykant Lepiej aby zostało, bo to są dziecinne rozważania, właśnie ta infantylność ma razić a nie np. to poważna sprawa, albo wołaniem o pomstę do nieba. Każdy powinien wiedzieć, że zdrada w słowniku ma niestety trzy znaczenia - niejako powiązałem i naznaczyłem piętnem infantylności, zauważ że w poincie jest mowa o obronie, czyli komuś się może podobać lub nie takie stanowisko i to samo dotyczy uwagi - czyli wiersz wskazuje tylko na problem i nie ma być (nie jest) rozwiązaniem tego jakby nie było problemu, łatwości przyjmowania/popełniania  zdrad, traktowania tego jako lekki kaliber, gdy tak naprawdę stajemy od początku na bombie... - nie wiem jak to nazwać, antyironia?
Dzięki :)