to miejsce

[Kasia Koziorowska]

byłam w tym miejscu

gdzie niezapamiętany sen przynosi

ucieczkę w głąb

wszyscy czuliśmy nawracające jutro

wybijało tam

po drugiej stronie barykady

 

okna zamknięte na oścież

nie kojarzyły się

z wolnością

szyby były zbyt grube

żeby oddech świata

wpadł do środka

drzwi serdecznie zapieczętowane

przez kulturalnych i nadludzkich

już nie służyły za bramę

do pragnień do zwycięstwa

 

w tym miejscu

każda świeża myśl

przyłapana na gorącym uczynku

z góry była traktowana za drobnostkę

niezasługującą

na kilka łatwopalnych łez

wpijających się w sumienie

 

tutaj każdy dźwigał bagaż głowy

dostatecznie ciężki

aby wznieść się pod sufit

gdzie czekał już władca gotowy

pogawędzić przy herbatce

 

to tutaj mówiło się półszeptem

jeśli ktoś krzyczał

to jego problem

ciało nie znało drogi ewakuacyjnej

życie dawno przegrało

 

cóż że wspomnienia

wyjęte z kartoteki

cóż że droga do piekła bliższa

skoro zabroniono śnić z namaszczeniem

skoro powstrzymano

od własnego marginesu

odcinającego od większości