Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

 

Może nie dosłowna - cisza - bo są osoby, które pofatygują się, by skreślić choć krótki komentarz innym 
bywalcom, alle... 
drodzy Użytkownicy, gdy wchodzę tutaj i widzę ciąg wrzucanych nowych treści, a tak niewiele 'ruchów'
od Autorów, wobec innych, to zastanawiam się... czy naprawdę mamy się 'mijać', kombinować, 
że niby się jest, ale po co komuś, gdy - mój wiersz czeka na koment.

Niech każdy "milczek" chwilkę pomyśli, czy jesteśmy tutaj tylko dla samych siebie, czy damy 
namiastkę "dialogu" pomiędzy, oczywiście w temacie wiersza.

Życzę wszystkim owocnych wejść na 'orga.

 

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Nie dziwi mnie brak odzewu, tutejsze TWA lubi sobie pogawędzić o sobie, twórczość ma powiedzmy na drugim planie. Zresztą jak wiersz jest ciekawy i niestandardowy to autor się obraża na komentarze. Ideą serduszek było, by nie powtarzać swojej aprobaty na setki sposobów i aby uniknąć pustosłowia. Nie wiem tylko do czego potrzebny jest pucharek?
Podsumowując żeby krytykować i oceniać potrzebny jest wysiłek intelektualny. Łatwiej jest gadać o niczym i klaskać uszami :))) co jest lepsze od antykrytyki. Ogólnie rzecz biorąc popisy i nic poważnego, a trzeba brać pod uwagę nie tylko stan i poziom orga, ale też sytuację bieżącą i wiszącym nad głową nieuniknionym konfliktem. Bawmy się dopóki możemy :))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... czasami można coś wtrącić.. pomiędzy.. dla luzu, ale rozciąganie ploteczek na kilkanaście, lub kilkadziesiąt kolejnych postów, to totalna masakra, dla mnie... od tego jest poczta prywatna.

   Sporo racji w dalszej części... że łatwiej gadać o niczym, tyle, że nie wszystkich to interesuje.

Sytuacja bieżąca, w ogóle... no tak, to czuć ogólnie w treściach, da się sporo 'wyłowić'.

Bawmy się.?.. ano próbujmy.. być także dla innych. Będę chyba zawsze do tego zachęcać.  Dzięki za komentarz.

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Nata_Kruk który to już raz :) Ale dobrze, że o tym piszesz, może jednak to zrobi.

 

Przyznam, że też nie do każdego zaglądam, z różnych przyczyn, często właśnie z tej,

 

o której piszesz. Ale z drugiej strony, tego zrobić po prostu się nie da, czasem fizycznie.

 

Może jakiś licznik? Ilość wejść własnych / ilość komentarzy.

 

Trochę inwigilacją zapachniało? Ciężki temat, ale dobrze, że jest :)

 

Pozdrawiam

Opublikowano

@jan_komułzykant ... Janko, tak, temat cyklicznie powraca, ale jak ma nie powracać...
Każdy z piszących wie, o co chodzi, ja tylko ponownie zasygnalizowałam temat.  
Licznik.?. czy ja wiem... to chyba nienajlepszy pomysł.
Chodzi o zwykłe fair play wobec innych, jak napisała kiedyś Ala Wysocka, znowu ją przywołuję....
chcesz mieć 'komentarze', daj słowo także innym, to takie proste...
Tak, dłuuuga cisza może zniechęcić do wejść, a niektóre wiersze naprawdę ciekawe.
Druga racja... nierealnym jest bycie u każdego, ale i częstotliwość wrzutek czasem zwala z fotela.
Z przyjemnością wspominam limit, sztuka na tydzień, był już taki wątek, więc nie ma co drugi raz...
No tak, temat ciężkawy i znowu ja się z nim wychylam... ehhh... Nata... :)
Dziękuję Ci.

Pozdrawiam.

Opublikowano

@Nata_Kruk o właśnie, ploteczki jak na GG ;)), masakra. Niestety, czasami nie pasuje panu odmówić pani i ciągnie się to jak słuchowisko ;p

Podziękowania za serduszko - o ile u siebie, jak najbardziej, nawet wypada. Natomiast dziękowanie za to samo u kogoś, bo ktoś pochwalił wpis, to już jest nadużywanie cierpliwości osoby, która założyła wątek, czekającej zapewne na konstruktywne komentarze, a ma śmietnik. Doznałem, więc wiem, co mówię, chyba 4 strony tego było. :D Tylko po co, żeby nabijać sobie 'punkty'? Dziecinada.

Opublikowano

... ploteczki, jak słuchowisko.? poniekąd, tylko fonii brakuje... ok. czaaasem niech 'coś się' komuś wtrąci... :)

najwyżej się uśmiechniemy, albo złapiemy za gOwę... :)
Druga część postu, nie wiem, czy dobrze rozumiem... mogę mówić za siebie.

Gdy wchodzę pod inne wiersze i jakiś komentarz pasuje mi, tj. zgadam się z nim, daję punkt pod... i po wierszem...

to trochę pójście na łatwiznę, ale wolę nie powielać czyichś słów, choć nieraz jakąś cząstkę cytuję.

@jan_komułzykant ... dziękuję ponownie, za zabranie 'głosu'... :)

Opublikowano

@Nata_Kruk  To jeszcze raz, bo chyba źle wyłożyłem Natko. Ja też daję punkty, jak mi się podoba

czyjaś wypowiedź. Kwestia w tym, aby osoba, której się "trafiło" to pogłaskanie nie dziękowała

za to pod czyimś wątkiem i to za każdym razem (np. jak dostanie 3 głaski za jeden post) bo

to głupio wygląda po prostu przy 18 takich postach x 3 = 54 podziękowania :)

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

Cisza ciszą... trafia się i chwilkami, jakby była w uśpieniu, ale to tylko... chwilki.. a szkoda.

 

Pytanie do administratora... @Mateusz .... odnośnie ilości wyświetleń w kilku ostatnich pozycjach wrzuconych

w.. wiersze gotowe.. te liczby, to chyba jakiś błąd "systemu (?) nie wiem, jak to nazwać.

Mógłbyś słówko w temacie.?

Z góry dziękuję.

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Mateusz ... to nie tyle problem, chociaż dla mnie, trochę tak... bo trochę dziwnie wygląda

wiersz, dopiero co wrzucony, a mający niebotyczną ilość kliknięć.

Może bym się w temacie nie odzywała, gdyby nie to, że trafiło także na mój ostatni..

"Przygasa dzień". Przyznasz chyba, że od czwartku, do dzisiaj... liczba ponad.. 10.100 razy

wygląda nienaturalnie.. i komicznie, stąd moje pytanie... czy to awaria.?   Bo o tym pomyślałam.

Pozdrawiam.

 

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Nata_Kruk @jan_komułzykant 

A może po prostu prezentowane są tandetne i do bani? Skąd pewność, że to co jest opublikowane jest warte jakiejkolwiek uwagi?

Ja, po wielu miesiącach zmieniłem taktykę i zasada jest bardzo prosta i uczciwa: "Ty nie widzisz mnie, ja nie widzę ciebie". proste, prawda? I przestałem się tym przejmować. 

Na forum jest bardzo wiele osób, które dodają treści, ale nie czytają nikogo. Są także osoby stronnicze. Wystarczy, że ogłosiłem się ateistą i z automatu straciłem wielbicieli. Ogłosiłem się lewicowcem i także straciłem wielbicieli. Nie poruszam w swoich wierszach ani polityki, ani religii. Piszę przede wszystkim o własnych emocjach, bardzo często o depresji i śmierci. Jednak nie podoba się to innym aż tak bardzo, jakbym sobie życzył. A to znaczy, że zamiast jojczyć powinienem zastanowić się nad tym czy to co zamieszczam jest faktycznie fajne. Dlatego też mój ostatni wiersz sobie leży już dłuższy czas i sobie będzie leżał. Jest zbyt osobisty.

Mimo tego wybiórczo czytam niektóre wiersze, ale to po prostu gnioty nie warte uwagi.

Innymi słowy: Chcesz więcej uwagi? No to pisz tak, żeby tą uwagę zdobyć. I tyle.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Urąga swym sąsiadom stary Dzban miedziany: Ty, Rondlu, masz od roku rączkę ułamaną, Ty zaś, mój towarzyszu, polewany Garnku, Więcej plam masz sobie niż kram na jarmarku Miewa rys rozmaitych i plamek i dziurek. I ty, Miso, nie błyszczysz już niby marmurem, Lecz na obłym swym ciele kurzu trzymasz warstwę. A nawet ulubieniec niektórych Naparstek Coraz bardziej sczerniały latami się robi, A podarta Serweta stołu już nie zdobi. Posmutniały naczynia, zmarkotniały sprzęty, Wtem odezwał się Tłuczek, cóż, dyskutant wzięty. I mówi: Niech nam Dzbanek wyrzutów nie czyni, Nikt z nas tu nie jest winny, tylko – Gospodyni…
    • Jestem obcy. Obcym ciałem w obcej rasie. Podróżnikiem w czasie, który jak duch pojawia się w przypadkowych miejscach w czasie zimowych nocy. Pojawiam się przy tych, którzy zdecydowali. Są pewni i zdeterminowani. Dla tych, którym kości losu zawsze wyrzucają, jedynie dwa zera. Pojawiam się w rogach pokojów. Ciemnych, zaniedbanych i zapuszczonych. Tonących w latach, nieleczonych depresji. Czasami podam, wypolerowaną broń, innym razem wyrównam przygotowany sznur. Czasami, proszą mnie bym napisał list w ich imieniu, dla przyjaciół i rodzin. Najczęściej mam lub ojców.  Zanim wezmą tabletki i popiją krystalicznie zimną wodą.  Proszę ich tylko o podpis. Patrzę jak długopisy wypadają im z drżących rąk a łzy zraszają kartki. Wiem, że chociaż tyle mogłem zrobić. Być przy nich do końca. Bywa, że nazywają mnie aniołem stróżem. Dziwna to funkcja dla anioła śmierci. Nie ma tutaj miejsca na litość. Słabość. Sumienie. Na niespodzianki i uczucia. Nic co ziemskie nie może  trwać w tych sercach. Dalej wolne duszę. Idźcie za światłem gwiazd. Wyleje Was na cmentarne aleje poświata pełni. I będziecie mogli ucztować i bawić się aż do brzasku. Tylko życie ogranicza. Śmierć jest wyzwoleniem.     Nie bójcie się wilka, który chyłkiem sunie za wiktoriańskimi nagrobkami i grobowcami. On wie jaki dziś dzień. Najkrótsza noc w roku. Ghoule wyją cichutko, bawiąc się skrzypiącymi krzyżami  i drzwiczkami grobowców. Piękna, dostojna, wysoka postać w gotyckiej sukni jedwabnej o barwie kruczej, brodzi w chłodnej mgle do kostek po funeralnej trawie. Czasami poprawi kapelusz z koronką, która zakrywa jej szczelnie twarz. Innym razem pozbawi się niewygodnych pantofli i jak rusałka boso, bieży pomiędzy  świec ognikami. Zdarza się i tak, że pozdrowi przedziwnym ukłonem wilka, który wyskoczy przed jej oblicze nagle zza grobu. Ma w zębach róże, której nikomu nie odda. Niesie ją na jedną, zapomnianą wydawać by się mogło mogiłę. Tam czeka zawsze tej nocy co rok,  milczący jegomość. Szlachetnie widać urodzony i ubrany zgodnie  z najnowszą modą. Jego postać zawsze jest w półcieniu ukryta więc godności jego odgadnąć nie sposób. Odziany jest w schludny frak i woskowane spodnie. Ma skrojony melonik i laskę ze srebrną główką wilka. Wilk tylko jemu odda kwiat.  A przybysz ułoży go u wezgłowia grobu. Nie modli się ani nie kontempluje. Odchodzi wraz z wilczym towarzyszem w gęstniejącą mgłę. Ku bramie cmentarnej. Czasami jeśli ich drogi są sobie skrzyżne, pozdrowi gotycką piękność w sukni. On znika wraz z wilkiem za bramą. Ona najpewniej szuka schronienia  w swoim grobowcu. Róża na grobie, szybko zamienia się w kałuże ciemnej krwi. A może wina. Dziwny przybysz zawsze gdy się tylko zjawia to wychyla jeden kieliszek. Za spotkanie. Za dawne czasy. Za pamięć. Od przeszło stu lat. Rokrocznie. Kogo to grób spytacie? Poety, odpowiem. Samotnika i samobójcy. A w grobowcu nieopodal, szykujące się już do snu, po przechadzce.  Widmo jego miłości. Jego pragnienia. Jego szaleństwa. Jego wyśnionej kochanki.    
    • 2 uwagi: -powiedzenie: "gdie rabotajesz, nie jebiosz" sprawdza się wszędzie,   -karzesz - od karać, ale każesz od kazać. 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Michale, rozpieszczasz mnie, choć dziś przyznaję, potrzebuję rozpieszczenia. Te nocki mnie wykańczają, ale kawa, ciastko i dobre słowo dają siłę na przeżycie... tej ostatniej w tym tygodniu. Pięknie Ci dziękuję, postaram się utrzymać... wróć... nadal pracować nad poziomem :)   Pozdrawiam :))
    • Samotność to nie uśmiech to żal smutek łzy to nie tęcza - to do bólu drzwi   Samotność to nie wygrana to trudny horyzont - to nie droga o której lubimy śnić    Samotność to niepewność boi się ciemnych chwil przegrana nocy i dnia   Samotność to trudna poezja  z człowieka drwi jest grą słów która boli
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...