Raj wyzwolony

[Marcin Sztelak]

W czerwonej poświacie wiecznotrwałego

zachodu pręży się nagie ciało Ewy

w aksamitnych oplotach skuszonego węża.

 

Znudzony Adam popija cierpki nektar

rozmyślając o długiej drodze na wschód

i trzech przypadkowych synach.

Spłodzonych w przypływie melancholii.

 

Najwyższy przysypia, bosko zadowolony,

nie śni doskonale znając wszystkie możliwe

zakończenia. Oraz chaosy do wypełnienia.

 

Dookoła same escape roomy, z deszczu

w deszcz i wszędzie cholerne jabłonie,

całkowicie pozbawione wiadomości.

 

Nic nowego.

[jan_komułzykant]

po cóż im drzewo dobra albo zła

jak sczytać z węża - weź lub daj sprzeciw

wobec dóbr tylu wszak garstka ich ta

zaiste... to wciąż analfabeci