Droga powrotna

[milewa]

Z nadzieją dziecka czekam na ten dzień,

kiedy wszystko będzie miało ręce i nogi.

Czy to nastąpi?

Czy jednak pisane mi jest żyć w samotności.

Odnajdę szczęście?

Chyba że szczęście jest ze mną na osobności

 

Nie znam odpowiedzi na te pytania.

Codziennie poszukuję ich w tłumie ludzi,

szarych zakamarkach… najciemniejszych stronach świata.

 

Czasem prowadzę konwersację ze słońcem.

Pytam czy ciebie strzeże w gorsze dni.

Albo pytam wiatru dlaczego chce ciebie ochłodzić.

 

Drogi, z nadzieją że nie pokaże Ci błędnej ścieżki.

Ścieżki która nas rozdzieliła.

Ale czy na stałe?

Może jednak ukaże nam się wspólna droga?

 

I słońce będzie od nowa nas strzegło,

przykrywając deszcz który chce nas zasmucić.

Wiatr i pustka nie będą chciały nas oziębić.

A może to tylko złudzenie?

 

Może te ptaki, codziennie mi towarzyszące

opowiedzą mi co u ciebie słychać.

Kiedy będę szła parkiem zastanawiając się,

czy powinnam do ciebie napisać.

 

Edytowane 5 Stycznia przez milewa (wyświetl historię edycji)