Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wróżko śnieżkowa

weź nas w opiekę

w lśnieniu twej bieli zostań człowiekiem

wskaż nam gwiazdeczek różnych arkany

byśmy w marzeniach nie byli sami

 

wróżko śnieżkowa

bywasz balsamem

drżącym iskrzeniem czasem skaraniem

lecz twoją jasność niczym muśnięcie

gdy taka wola wdychamy chętnie

  

wróżko śnieżkowa

świetlików korzec

każesz nam wierzyć że tu nie koniec

magicznym lśnieniem ciemność zabierasz

lecz też oślepiasz aż dech zapiera


 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • Chcę być dla ciebie miastem w deszczu - - nagim, by dotyk mógł zabłądzić między dachami, gdy je wieczór smaga za karę wiatrem rwącym.   Chcę być ulicą zawstydzoną natłokiem nazbyt śmiałych pytań oraz tym drzewem, co przez okno cieniem gałęzi cię usypia.   Chcę być kałużą, w której gubisz odbicie, złoszcząc się i płacząc; niech beton przetną żywe strugi, wśpiewają w twoje stopy - światło.   A jeśli stanę się witryną, stłucz ciemną szybę, bierz co twoje; i tylko później pozwól spłynąć tkliwością modlitw w ciepłe dłonie.  
    • Człowiek myśli  Ból przemija    Jesteś sama  Czyja wina? 
    • Bóg dziś zdjął ze świata czarną chmurę... I co, pogodzili się?    
    • Jakie piękne historie miłosne pisze deszcz! Jak bardzo nie chce się wstawać od stołu nakrytego przez wrażliwość! Herbata stygnie. Pokolenia odchodzą, ale nie przemijają. Początek świata? To wszyscy "my" pochyleni nad kubkiem kawy i z mocnym postanowieniem poprawy ... W Paryżu nigdy nie kończy się noc. W człowieku zbyt często nastaje epoka lodowcowa.  Bawmy się!   Apetyt na życie prosi o menu.  Na srebrnej tacy grzech Podano do stołu!   Ludzie? Niech dalej śpią, śnią, burzą i kochają. Ja i tak nastąpię.  Ostrożnie i  ...  po nich.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...