Prawdy cisza

[niepoetka]

Ja jestem tą ciszą,

w kątach pustych,

w nie odpowiedziach,

w nocach samotnych,

która za każdym razem bardziej kłuje.

 

Kryje się między spojrzeniem dwojga bliskich,

W sercu zachwytach,

W tańcu śmiechu i płaczu.

 

Jestem ciszą, ale także prawdą.

 

Pozostawiam po sobie chaos,

czasem plamy krwawe w śniegu białym,

a czasem wzbudzam wiosnę nową.

 

Buduję bądź burze.

 

Rozdzielam i łącze.

Jestem zawsze obok,

może w ukryciu,

a być może dostrzec mnie nie potrafisz.

 

W ciszy prawdy sztorm, przed nią nigdy się uchronisz.