Rankiem się budzę

[Ewelina]

rankiem zuchwale wstaję...

może tylko czasem 

opadam na kołdrę bezwładnie -

gdy mi powietrza brakuje 

i z twoich ramion siły 

 

znów za dużo słów 

choć szeptem ściegi plotę 

 

rankiem do snu się budzę 

 

 

[Tectosmith]

@Ewelina Ciekawy i zastanawiający wiersz. Życie jak sen, sen jak życie. Fajnie.

Pozdrawiam serdecznie :-)

[Ewelina]

@Tectosmith dziękuję :) 

Właśnie tak jest, życie przeplata się ze snem, a sen z życiem. 

Pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Rafael Marius]

@Ewelina

Życie jest jak sen, ale lepszy dobry od złego.

Zatem śnijmy pozytywnie.

[Ewelina]

@Rafael Marius dokładnie, bardzo dobrze napisane. :)

[Nata_Kruk]

Rankiem zuchwale wstaję

(...)

... żeby..

(...)

rankiem do snu się budzę

 

... a pomiędzy smutna reszta. Ładne zapętlenie wstawania.

Dobrego Nowego Roku, Ewelino.

[Ewelina]

@Nata_Kruk dziękuję :) 

Także Ci życzę szczęśliwego Nowego Roku!