O czym szumią wierzby

[Marcin Sztelak]

Mój mózg ma jakieś siedem tysięcy lat,

przynajmniej według opasłej księgi,

gdzie mord i gwałt są na porządku

co siódmej strony.

 

Tymczasem coraz bardziej wygięta

oś planety zanurza żałobne gałęzie

babilonu w śmierdzącej rzece,

bez źródła i ujścia. Geograficzny absurd.

 

Jednak dzieje się, niezależnie

od słów, coraz mądrzejszych. Padają

jak ulęgałki na utwardzony grunt,

tysięcznym przemarszem entuzjastów.

 

Na przykład nieumiarkowania we wznoszeniu

symboli i padaniu na kolana, z pokorą,

która już wcale nie boli, szczególnie

przy wysokiej możliwości wygranej.

 

A wierzby szumią bez ładu i składu,

niekoniecznie zgodnie

z kierunkiem wiatru.

Edytowane 10 Grudnia 2023 przez Marcin Sztelak (wyświetl historię edycji)