Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Obłęd

Marcin Sztelak
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Marcin Sztelak

Marcin Sztelak

Opublikowano
Opublikowano

Wciąż widzę światło

po czarnej stronie snu,

gdzie zamieszkałem

pewnego bezsłonecznego dnia.

 

Tuż po tym gdy pojąłem,

że prawdziwe wiersze

rodzą się w ziemi

albo w ulewnym deszczu.

 

Zresztą na wszystkich kartkach

zabrakło już miejsca,

robią z nich tabletki, duże,

zmiennokształtne.

 

Uciekam przed nimi, bezskutecznie,

są w każdym słowie i geście.

Nawet kiedy milczę,

unieruchomiony w pościeli, nieczystej.

 

Już się nie wyrwę,

może na pożegnanie wydrapię imię,

nieswoje, w miękkiej glinie.

Którą podobno jestem.

 

Wciąż widzę ciemność,

po jasnej stronie nocy na stałe

zamkniętej wewnątrz oczu.

5

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • violetta
      Miłość z lata

      Przez violetta · Opublikowano

      Oj szybko ci przytrafiają miłości. Intensywnie piszesz, ja to jestem taka spokojna, rozwlekła:)
    • viola arvensis
      Na poste restante

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka takie wiersze na jesienne wieczory - w to mi graj

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ale ten kwiateczek na parapecie, ach ... 
    • Berenika97
      Miłość z lata

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Migrena Jest to tekst absolutnie wyjątkowy, potężny i piękny. To jeden z tych wierszy, które po przeczytaniu zostają pod skórą. Twoje metafory nie tylko opisują uczucia, ale pozwalają je niemal poczuć. "Igła gramofonu w winyl" – idealnie oddaje moment zakochania. "Wrzesień nadszedł jak chirurg" – chłód i bezwzględność rozstania zamknięte w jednym obrazie."Noce, które były centryfugą" – (musiałam sprawdzić - wirówka) - to idealne słowo na opisanie tego chaosu w głowie. "Rozbita żarówka, która wbiła się we mnie i każe świecić" – mówi o miłości, która jest raną, ale jednocześnie staje się wewnętrznym, niemożliwym do zgaszenia światłem. Super! "Kto raz dotknął twojej obecności, ten już nigdy nie będzie miał skóry,tylko otwarte okno na ciebie." – To jedno z najpiękniejszych i najboleśniejszych podsumowań miłości, jakie czytałam. Pozdrawiam z wirówką w głowie.
    • Wochen
      myślnik

      Przez Wochen · Opublikowano

      @Berenika97 dziękuję
    • Berenika97
      Na poste restante

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Jaki piękny, subtelny wiersz napisałaś. Ten obraz "fabryki ciepła" w kontraście z marzącymi wspomnieniami w pustostanach - to jest coś wyjątkowego. Pokazujesz, że masz w sobie źródło ciepła, które chcesz dzielić, mimo że sama błądzisz w ciemności i "długo nie możesz trafić do siebie". To bardzo odważne i bardzo ludzkie zarazem. A ten kwiat na końcu... Najbardziej poruszający fragment. Ta niewinna kontynuacja życia, kwitnienie pomimo wszystkiego, pomimo opuszczenia, pomimo ciemności. "Bo przecież niczemu nie zawinił" - w tych słowach jest tyle czułości, ale i tyle bólu. Jakby mówiłaś: świat toczy się dalej, życie trwa, nawet gdy my gubimy się w sobie. Bardzo lubię Twoje szczere, mądre i przepiękne wiersze.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...