Bezreguła Ogrodu

[Dekaos Dondi]

 

 

… i właśnie wtedy, w zwierciadle umysłu,

 

ujrzałam ogród w rozedrganym śnie.

 

 

 

Szaro biało czarno kolorowy.

 

 

 

Pośród kwitnących i uschniętych kwiatów,

 

oraz braku jakichkolwiek,

 

biegały marzenia, nieustannie szukając.

 

 

 

Niektóre na zdrowych, umięśnionych nogach,

 

inne na cienkich, karłowatych nóżkach,

 

próbowały pokonać połamane gałęzie,

 

ostre raniące kamienie.

 

 

 

Jednak niektóre cechy miały wspólne.

 

Chociażby ciężary zaschniętych kup,

 

skrzydlatych stworzeń.

 

 

 

Skrzeczały wysoko, nie bacząc na to,

 

gdzie zostawiają cząstki siebie.

 

 

 

Wtedy w tym całym chaosie, uświadomiłam sobie,

 

iż ową mityczną Wielką Realizację,

 

jedne spełnią lub jej część, a inne wcale.

 

 

 

I zupełnie obojętnie, do której opcji należą.

 

 

 

Po przebudzeniu,

 

poszłam do ogrodu podlać kwiaty.