Z czegoś odlany?

[Adam Paśko]

Niektórzy mają życia,

jakby ze złota stworzone.

Błyszczą sukcesem, lśnią triumfem.

Jak kogucik na katedrze,

ze szczytu na wszystko patrzą.

 

Innych życia ze srebra zrobione,

nie jak złoto cenne, lecz własną wartość znają.,

Są jak imbryczek domowy,

co rodzinę herbatą ciepłą w zimę cieszy.

 

Jeszcze innych życia z żeliwa kute,

dla oka nędznego, dla świata twardego.

Każde wgniecenia z chłodem przyjmują,

nikomu złamać się nie dadzą.

 

A moje życie? Moje z ołowiu,

jak chmury listopadowe szare,

ciężkie - przygniata zawsze,

truje i chęć wszelką chłonie.

Żołnierzyk matowy, w rękach dziecka zabawką.

Kula, co nieszczęsnemu pocałunkiem anioła.

 

Nie płaczę, nie wołam,

bo czy twoje życie z kruszców szlachetnych,

czy stopów cennych odlane,

i tak w piecu rozgrzanym skończysz.

 

Ja tylko szybciej od innych się roztopię...

[Łukasz Jasiński]

Z Ciała i Umysłu i Duszy, słowem: z CUD-u, jeśli chodzi o tytuł, jeśli o charakter - druga zwrotka.

 

Łukasz Jasiński 

[Rafael Marius]

@Adam Paśko

A może właśnie lepiej się roztopić szybciej, a najlepiej zawsze być w postaci płynnej.

Tak znacznie ciekawiej.