Podszyta wiatrem rymowanka listopadowa.

[_M_arianna_]

Aż trudno napisać, 

ile wiatr nabroił;

potargał fryzury, 

za kwitem pogonił. 

 

Wzniecił kurz, i zowąd

uniósł ponad drogę;

później bukiet liści

rozrzucił za rogiem. 

 

Wiał prosto w kolejkę

stojącą na schodkach;

zakręcił w kółeczko, 

gdy go wirek spotkał. 

 

Obleciał obszary, 

ulice, chodniki... 

Na przeciągach drzewa

 kołysał, jak dziki. 

 

Wywiał ze spaceru

i spokojnych ludzi;

herbatę z cytryną

piją, bo ich znudził. 

 

Niejedną osobę

przywiał do apteki;

gdy chłodem powiało, 

konieczne są leki. 

 

Ukrócił rozmowy, 

usta pozatykał;

siąpiło na kwiaty, 

kiedy tak pomykał.

 

Nowe okulary

dorzucił jesienią;

wyraźniej barwami

alejki się mienią.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 9 Listopada 2023 przez Ma_rianna_ (wyświetl historię edycji)

[Rafael Marius]

@Ma_rianna_

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Nie lubię wiatru, bo faktycznie łatwo biegnąc za nim trafić do apteki.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj - miły wiersz - lubię takie pisanie - 

                                                                               Pozdr.serdecznie.