Kapsuła czasu

[JaKuba]

zabiorę promyczek słońca

z naszych pierwszych przebudzeń 

 krajobrazów po wstrząsach

pełnych nieznanych modlitw

 

dorzucę garstkę zazdrości 

tej koniecznej wśród złudzeń

i projekcji bezsennych

o tym jak płoną w nas mosty 

 

wezmę Twój szept radosny 

pierwsze miłości wyznanie 

i szum uczuć magicznych

potem spuszczony wzrok 

 

wrzucę zapach Twej skóry 

który rozbudzał zmysły

pośród melodii wiosny

i prastarych trosk 

 

dorzucę wspomnienia

te najbardziej ulotne

jak trzepot motylich skrzydeł 

co wprawił wrzeciona w ruch

 

zamknę w kapsule czasu 

dla pamięci zawodnej

zakopię pod ławką

 w naszym parku snów 

 

[Nata_Kruk]

W kapsule czasu i pamięć ożyje... byle pamiętać gdzie ten park i ławeczka.

Przyjemna treść.

[poezja.tanczy]

@JaKuba

Piękne wspólne upojenie

Bardzo miły wiersz

 

Pozdrawiam serdecznie