Życie w przeciągu

[Marcin Sztelak]

Nałogowo obieram rajskie jabłka

na przyciasnym balkonie,

być może jestem bliżej niebios,

wbrew obietnicom nachalnych kapłanów.

O przetrąconych krzyżem oczach

i bardzo szybkich palcach.

 

Wieczór spada wraz z biciem dzwonów,

wyprostowane palce wież drżą

od dysonansu uderzeń, ptaki milczą, 

nabożnie ogłuszone.

 

Nie mogę zamknąć okna, zablokowane

ogryzkami poznania dobrego i złego,

więc myślę o witrażach, podobno płoną

żywym ogniem potępienia.

 

Noc zbawia ode złego, 

zmawiam swoją modlitwę, nie stawiając

amen. Ani żadnej innej kropki,

przecież to zaledwie początek

zdania.